Yogja ligt omringd door tempels waarvan de bekendste de Borobudur, Prambanan, Candi Mendut & Pawon. Van boeddhisme naar hindoeïsme en terug.
Na een heerlijke nachtrust was het vroeg uit de veren. Pak Sudarman, onze chauffeur voor de komende dagen zou ons om 7.00 uur ophalen. Stipt op tijd stond hij voor de deur. Vandaag zou Vava onze gids zijn. Super toch.... (o ja, heb echt niet alles onthouden van wat me verteld is, daarom beetje van mij en veel van internet)
Als eerste zijn we naar de Borobudur vertrokken.
De rit ernaar toe was al mooi. In de verte zag je de Merapi liggen. Deze meest actieve vulkaan van Indonesië blies vlijtig zijn rook naar buiten. Dat was goed zei Pak, want zolang je dit kunt zien, is er niets aan de hand. Pas echter op als er geen rook meer te zien is. De laatste keer dat hij actief is geweest, was in 2010. Naast dit probleem heeft Indonesië ook nog te kampen met aardbevingen. De laatste grote aardbeving was in 2006. Daarbij ging het huis van de grootouders van Vava eraan, evenals een groot aantal kleine tempels rond de Prambanan.
De Borobudur is de bekendste trekpleister van Indonesië. De Borobudur tempel ligt 40 kilometer ten noordwesten van de stad Yogjakarta in midden Java. De Borobudur is een immens bouwwerk dat opdoemt uit een de groene rijstvelden en omliggende bossen.
De naam Borobudur is waarschijnlijk afkomstig van het Sanskriet “Vihara Buddha Ur”. Vrij vertaal betekent dit “boeddhistische tempel op de berg”. De tempel is gebouwd tussen 750 en 850. De tempel is een indrukwekkend bouwwerk. Het is opgebouwd als een grote stoepa (boeddhistisch bouwwerk dat relieken van een boeddhistische heilige bevat) waarvan de basis 123 bij 123 meter is!
De tempel telt negen etages. Van de negen etages zijn de eerste zes vierkant, de laatste drie zijn rond. Al deze etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Een boeddhist loopt elke etage zeven keer rond, met de klok mee. Op de bovenste verdieping vindt je 72 kleine stoepa’s die rondom één grote, centrale stoepa gebouwd zijn. Deze stoepa staat voor het Nirwana.
Als je de Borobudur bekijkt is het bijna niet voor te stellen hoe dit toentertijd verwezenlijkt is. De tempel is niet altijd zichtbaar geweest. Doordat het vlakbij de Merapi ligt heeft de tempel eeuwen verborgen gelegen onder as en begroeiing. De tempel is in 1814 weer ontdekt door Luitenant Sir Thomas Stamford Raffles, of eigenlijk meer zijn Nederlandse medewerker H.C. Cornelius. Met meer dan 200 man maakte Cornelius het monument vrij. Het was inmiddels 1885 toen Jan Willem IJzerman de verborgen basis van de Borobudur ontdekte.
Er is veel veranderd sinds ik hier de laatste keer was. Toen was er een schamele parkeerplaats, hooguit 15 toeristen en een paar souvenirverkopers. Nu een mooi aangelegd terrein, met toegangspoorten voor buitenlanders en locals. Alles tip top verzorgd en een stuk drukker. Het waren vooral veel schoolkinderen. Wat ook nieuw was, was het pad tussen zeker 100 stalletjes waar souvenirs werden verkocht.
En ook dit keer met de rechterhand door de stoepa proberen de voet van de Boeddha te raken, want dat brengt geluk.
Vervolgens naar de Candi Mendut & Pawon.
Candi Mendut (Mendut temple) is een 9e eeuwse Boeddhistische tempel gelegen in het dorp Mendut in het onder-district Mungkid in het regentschap Magelang in Midden Java, Indonesië. De tempel ligt op ongeveer drie kilometer ten oosten van de Borobudur. Mendut, Borobudur en Pawon, die allen Boeddhistische tempels zijn, liggen op één rechte lijn. Er is een gezamenlijke religieuze relatie tussen te tempels, hoewel het exacte rituele proces niet bekend is.
Bij het complex is ook nog klooster. Math raakte al snel aan de praat met een van de monniken. Die ging er maar wat prat op dat hij nog Nederlands kon praten, wel gebrekkig, maar toch. Had hij van zijn vader geleerd zei hij, want die had nog voor de Hollanders gewerkt.
Pak Sutarman nam ons vervolgens mee voor een tocht door de dessa richting Prambanan. Het was gewoon achterover leunen en genieten. Gisteren had ik met Vava "snakefruit" gekocht. Een soort grote vijg met een schil lijkend op slangenhuid en smaakt als knapperige ananas. Best lekker. Pak liet ons zien hoe de vrucht groeit. De salak, zoals de vrucht hier genoemd wordt, schijnt goed te werken tegen diaree. Hij groeit aan een palm, die sterk bedoornd is.
Onze lunch werd gebruikt midden in de sawah's.
Rest nog de Prambanan
In tegenstelling tot de Borobudur is dit geen boeddhistische maar een hindoeïstischetempel. Het tempelcomplex bestaat uit verschillende tempels met als belangrijkste de ‘Lara Jonggrang’. Het is gebouwd rond 850 door onder ander Rakai Pikatan, een Shivaïtische koning uit de tweede Mataram-dynastie. Kort na de bouw werd het al snel weer verlaten. De naam Prambanan betekent overigens ‘vele priesters.
De Prambanan heeft veel verschillende tempels. Als je er loopt zullen er echter drie gelijk opvallen. Dit zijn de drie hoofdtempels. Ook wel de Trisaki genoemd wat ‘drie heilige plaatsen’ betekent. De grootste en meest indrukwekkende tempel staat in het midden. Deze is gewijd aan Shiva en is 47 meter hoog. Ten zuiden hiervan staat de tempel die gewijd is aan Brahma en ten noorden vindt je de tempel die gewijd is aan Vishnoe. Tegenover deze tempels staan nog drie kleinere tempels.Ter bescherming en als erkenning voor de bijzondere culturele waarde staat de Prambanan net als de Borobudur op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Zo, nu genoeg tempels voor vandaag. Morgenavond proberen we kaartjes te krijgen voor een dansvoorstelling bij de Prambanan.
Pak haalt ons om 7.30 uur op voor een nieuw avontuur.
Geschreven door JosetteMath.vakantie