Dag 41. Stursbol naar Rodding (23km.).

Vannacht niet zo goed geslapen, ik ging al met hoofdpijn slapen. Maar meteen een paracetamol
genomen. Wel lekker vroeg al gaan slapen zo tegen half negen, wij waren alle drie moe .Waarschijnlijk toch van de inspanning de laatste dagen, en het was fris vanavond buiten.
Een paar keer wakker geworden, maar uiteindelijk liep om 6.20 uur de wekker af, of beter zegt Andreas kwam voor bij, en dat vonden de Denen wel een grappig lied. Grappig is lied niet, maar een lied met een zeker goede tekst.
Eerst het beddengoed opruimen, slaapzak, lakenzak en kussen. Het moet allemaal in de rugzak.
Hierna eerst even opfrissen en aankleden en dan.......Goed zo, de voeten insmeren met de gehwol crème.
Ondertussen tijd de mails gecheckt, pleisters op maat geknipt, en de nieuwie blaar goed verzorgd.
Als de crème is ingetrokken, de pleisters plakken, en op de nieuwe blaar komt een pleister waarvan het
deel met een laagje zilver is bekleed. Dit zorgt voor een beter heling. Deze heb ik ook gebruikt toen ik en Duitsland twee wondjes hadï aan onderkant van de linkervoet. En die zijn toen snel genezen.

Inmiddels heeft Paul, de jongste van de twee, al de waterkoker buiten gehaald en gevuld met water. We ontbijten in de slaapzaal, het is buiten simpel weg te koud. Als het water kookt maakt Jesper, de gepensioneerde, de koffie klaar voor hem en mij. Paul drinkt thee.
Ik snij alvast een broodje door en beleg dat met ham, maar eerlijk gezegd smaakte het niet lekker. Het eerste broodje met pijn en moeite gegeten. Daarna kreeg ik van Jesper zijn pot met honing voor op het broodje te smeren, en dat smaakte een stuk beter.
Jesper is een echte koffieboer, hij dronk 5 mokken koffie leeg, en onderweg bij de stops hebben ze elk een thermoskan met heet water erbij, voor de koffie en thee.
Het was een gezellig ontbijt.

Dan wordt het tijd voor het inpakken, eerst de tandenpoetsen, en de GPS opstarten met powerbank. En dan alles in de goede waterdichte zakken stoppen. Deze hebben een vaste plek in de rugzak, en zo moet het ook geladen zijn, want anders merk ik dit meteen. De “kamer” controleren, of beter gezegd rondom het bed of er niks is blijven liggen.
Nog de camelbag vullen en twee kleine flesjes met water, en dan ben ik klaar voor vertrek. De Denen zijn ook zover, nog even een hand geven, en dan ga ik links af en zij rechts af.

Het is kwart voor negen als mijn werkdag begint.
Het eerste gedeelte is erg fijn om te lopen, een zachte ondergrond door het bos. De vogeltjes fluiten alweer een mooi concert voor mij.
Nog even een verbindingstuk door het veld lopen, en dan komt een recht pad dwars door het bos heen in de richting van het volgende dorp, Jels.
Als ik na 3 km uit het bos komt, doet het felle zonlicht mij even verblinden. Tot aan het dorp Jels, gaat het verder door het veld, vooral akkerbouw (tarwe en rogge). Dat hebben ze mij gisteren namelijk vertelt.
In het dorp Jels nog twee broodjes gehaald voor onderweg. Bij de kerk, die ook gesloten is, ontmoet ik Duits stel uit Hamburg, zij fietsen rustig naar de Duitse grens toe, en slapen in de goedkopere B&B ‘s. Zij wilde iets meer comfort hebben, de vrouw is namelijk 4 maanden zwanger.
Ik wens hun het allerbeste toe, en zwaaien elkaar uit, toch weer een leuke korte ontmoeting. Tot nu toe nog niemand gehad die naar het noorden loopt. Behalve het Deense koppel in de eerste Herberge in Kliplev, maar zij lopen ook maar hele korte afstand van zo rond de 10-15 km. Niks mis natuurlijk.

Ik ga lekker verder, bij het verlaten van Jels nog langs een meer gewandeld, en dan duik ik weer het bos in. Even nog een paar kronkelpaden, maar dan gaat het zeker weer 4 km rechtdoor door het bos. Ik besluit op driekwart van dit pad te pauzeren bij de Pilgerhutte. Altijd mooie plekken om te pauzeren, zowel onder een groot afdak, of gewoon “buiten”. En er zijn genoegen banken en tafels.
Een half uurtje rust, een broodje eten en wat drinken. De tijd vliegt voorbij,.
Dan weer even op gang komen, en op het eind van het pad ontmoet ik weer een Duits stel. Zij lopen van Viborg naar Vojens, hier ben ik gisteren door heen gelopen. Zij ga daar vrienden bezoeken, en nemen dan later de trein naar Lübeck.
Via Skodborg, waar ik eigenlijk door het bos wilde lopen, maar de weg was afgezet vanwege werkzaamheden aan de hoogspanningsmasten. Dus dan maar door Skodborg en helaas even 1,5 km langs de grote drukke weg lopen, gelukkig met fietspad, kom ik toch weer uit op de route.
Nu is het niet meer ver toch de Herberge Kongeå.
Als ik er aan kom tegen half drie is er nog niemand. Ik kan me een bed uitzoeken. Het is een mooie en schone herberg, alles in een gebouw. En een mooie plek om in de tuin te zitten.

Eerst even scheren en douchen, en aansluiten de kleren wassen. Als deze ophangen aan de droogmolen, de voeten bekeken naar schade. Maar gelukkig is het bij de ene blaar gebleven, en deze is niet groter geworden.
Even later komt de eigenaar en hij vertelt dat we straks maar even naar de route van morgen moeten kijken. Want tussen Vejen en Bække is het absoluut niet fijn lopen. Tien kilometer langs een drukke weg lopen, wel met fietspad, en er valt niets te zien behalve voorbij vliegende auto’s en vrachtverkeer.
Hij raadt dan ook een ieder aan in Vejen de bus te nemen tot Bække, en dan lekker verder lopen.
Ik denk ook dat ik deze tip opvolg, want de Duitser die eerder bij mij sliep had dit ook gehoord en gedaan. Dus waarom niet.....
Inmiddels maar al eens aan de blog begonnen, en nog met mijn tante gebeld. Zij wachten niet op de bus, maar op het voorspelde noodweer. Hopelijk blijft mij dat gespaard.
Het wordt tijd om eens een aan het eten te beginnen.
Wat voor de hand ligt in deze Herberge is dat er altijd wel twee soorten pizza of lasagne in de diepvries liggen. Maar vandaag geen pizza voor mij, ik een blik, Bohnen und Paprika topf. Een gerecht wat je al roerend laat warm worden. Een zogenaamde éénpansgerecht. Kijken of het smaakt.
Na 8 minuten is het goed warm, en samen met nog flesje cola laat ik mijn dit lekker smaken.
En inderdaad, het smaakt helemaal niet verkeerd. Inmiddels ook de rekening al betaalt aan de eigenaar, 180 Dkr. En een stempel in mijn pelgrimspaspoort.
En ik weet nou ook hoe laat de bus vertrek in Vejen om 9.24 uur en dan iedere 2 uur. Dus ik wil om 9.24 de bus nemen. En het zijn nog zes kilometer lopen. Uiterlijk half acht de deur uit morgenvroeg.
Na het eten de afwas doen en dan weer verder aan de blog schrijven.
Nog even een kop thee maken en dan nog even een bel ronde doen.
Ook vandaag weer op tijd op, want morgen wil ik absoluut die bus niet missen. Het scheelt 10 km en ook nog eens een stuk asfalt langs een drukke weg. En dan blijven er nog steeds 21 km over om te lopen.
Ik wens jullie het allemaal,

Groetjes Pelgrim Fred
Slaap lekker allemaal.

Geschreven door Skippy-ontour