Dag 7, Bochum naar Dortmund. (24,5 km.).

Vannacht weer lekker geslapen, één keer wakker geworden tegen 1.00 uur. Dit komt me steeds vaker voor tijdens de eerste week, waarschijnlijk omdat ik eerder naar bed ga, en dan al een eerst slaap achter de rug heb. Wie weet.....maar een ding is wel zeker, ik slaap ook zo weer in.
Ook vanmorgen wekt, Helene Fischer mij, wat fijn toch. Maar vandaag helpt de repeat knop niet op de telefoon, want ik wil nog wel zeker een half uurtje langer blijven.....en waarom ook niet ik. Ik heb toch vakantie. Dus genieten moet er ook zijn, zeker na een moeilijk begin van mijn pelgrimstocht.
Tegen 6.45 uur wordt het tijd om te beginnen met welbekende ochtendritueel.
Vandaag eens in een andere volgorde. Nu begin ik met het insmeren van mijn voeten, ondertussen dat de geh-wol crème intrekt, lees het laatste wedstrijd verslag van mijn cluppie Roda.
Gelukkig is de geh-wol snel ingetrokken en hoef ik niet alle ellende wat in de krant staat te lezen.
De pleisters plakken op de gebruikelijke plaatsen, en natuurlijk met veel aandacht de grote blaar nakijken, maar ik heb het idee dat het beter gaat, en die op de rechtervoet, het is moeilijk behandelen onder de eelt, maar met pleisters gaat het goed.
Hierna aankleden, gelukkig is het shirt weer droog, schone sokken en ik kan er weer tegenaan, nog even de rugzak zover mogelijk inpakken, en naar beneden, want de maag roept.....ik wil een ontbijtje.
Eerst een kop koffie, en daarbij een broodje met kaas en salami en een met himberen jam.
Verder nog even de mailtjes lezen, en de leuke reactie via de app en messenger.
Nog even de tandenpoetsen en ga ik er weer vandoor, opweg naar Dortmund. Het eindstation van het tweede gedeelte.

Maar natuurlijk wat me vandaag vooral bezig houd, zijn natuurlijk mijn voeten maar ook het weer. Nergens wordt goed nieuws gemeld, betreffende het weer, zelfs van sneeuw is er sprake.
Maar hopelijk blijft me dit gespaard.
Om 8.30 uur vertrek ik op weg naar de “ Gelbe wand “ zoals Dortmund in de voetbalwereld wordt genoemd.
Maar eerst eens Bochum verlaten, en dat is vaak erg saai bij steden. Maar ditmaal is het ook weer een verrassing, maar in positieve zin. Even achter het Hauptstation Bochum, loop ik een zeer mooi park in. Het is erg stil, en ik geniet hier optimaal van...ik zie wel een veertig konijnen zitten op het gras. Helaas verstoor ik hun rust.
Via allerlei buitenwijken gaat mooi door het groen opweg naar Dortmund, ik ben echt verrast, dat het dit geeft tussen twee belangrijke industrie steden, zoveel groen. Als laatste voordat ik Bochum verlaat kom ik nog langs een mega groot winkelcentrum. Hier loop er even doorheen opzoek naar een DM markt. Voor een voorraad pleister te hebben. Plots zie ik ook een postkantoor, even naar binnenlopen. En ja hoor ze hebben een doos om schoenen te versturen. Even een geschikt plaats uitzoeken op de route waar de schoenen heen kunnen. Het blijkt Damme te zijn, even voor een adres..en dat blijkt niet makkelijk te zijn.
De jeugdherberg is vol, en dat maar in het klooster bellen. Zij zijn inmiddels overgenomen door een hotel, maar de monniken zitten er nog steeds. Ik mag er voor pelgrimsprijs slapen, en de directrice vind het als ik de schoenen naar hun mag sturen. Het blijkt dat het 2,5 kg scheelt qua gewicht.
Nu wordt het echt tijd om de pas er in te zetten, nog even snel bij de bakker een broodje kopen voor onderweg.
Maar eerst weer lekker door de groene bossen en velden, het is geweldig en ik geniet er echt van.
Ook mijn blaar op de hak voel ik nog niet. Even verder op zie ik Haus Dellwig opduiken, volgens een ieder een kijken waard. Het is een openlucht museum. Het is gelegen in een oude Carré boerderij. Het is een echt Heimatmuseum zoals de Duitsers zeggen. Het museum is vandaag dicht.
Het gaat verder, en de eerste wijken van Dortmund duiken op, en helaas ook de regen, soms zelfs in de vorm van natte sneeuw. Gelukkig zie ik een bushokje om de regenhoes om de rugzak te doen. Nog even snel app-en met een collega. Maar ik krijg het koud en het is weer redelijk droog...dus verder gaan.
Het gaat nu afwisselend door wijken en door velden, maar al snel begint het weer te regenen . Even door lopen tot ik bewoonde wereld in loop...even schuilen in het voorportaal van een kerk. Even kijken naar de alternatieve, want het ziet er slecht uit.
Wachten dat het droog wordt en dan snel door lopen.....6,7 km.
Kijken of ik via openbaar vervoer in Dortmund geraak, buienradar laat zien dat er een klein gat zit een een grote regen wolk.
Na 10 minuten wachten is het droog, de rugzak omhangen en dan via de fietsroute direct naar Dortmund. En wat een geluk, het waterig zonnetje komt te voorschijn, het eerste gedeelte loop lekker weg langs her spoor aan een kant, en aan de andere kant een mooi meer. Met ontzettend veel watervogels. Als ik achterom kijk, zie ik dat het steeds donkere wordt.
Als ik op de Rheinische Strasse kom, is het nog het 4 km lopen tot aan de St. Reinoldi Kirche in het centrum.
Nu is het alleen nog maar rechtdoor en de pas er in. Een geluk is natuurlijk als het weer helemaal omslaat kan ik de bus nog nemen....maar gelukkig hoeft dat niet, want het begint pas met regenen als ik de grote winkelstraat in loop. Deze moet ik helemaal doorlopen.
De kerk zie ik voor me, dus kijken of deze open is, het moet wel want het is het eindstation van een pelgrimsroute.
In de kerk vraag ik of een pelgrimsstempel mag hebben in mijn pelgrimspaspoort.
Maar natuurlijk is het antwoordt, ik word uitgenodigd voor een kop koffie en een stuk cake. Samen met de medewerker van kerk heb ik nog zeer goed gesprek. Hij wenst mij dan een goede voorzetting van de tocht.

Het is amper 5 minuten lopen naar de jeugdherberg, waar ik gisteren al ik kamer had gereserveerd voor vandaag. Het is een mooie kamer, eerst even alles uitpakken, en dan de voeten verzorgen...en even op het bed uitrusten van de tocht maar ook van het gesprek zojuist in de kerk.
Maar dan eerst warm douchen, en natuurlijk een warm-koud verzorgen voor de spieren.
Even met Kiki en mijn tante gebeld, en dan wordt het ook alweer tijd om het restaurant in de herberg op te zoeken. Het is vandaag macaroni met een roomsaus en stukjes kip. Daarbij een salade van het buffet.
Als toetje een aardbeien kwarkpudding, en daarna een kop koffie.
Inmiddels ook al begonnen met de blog, maar eerst nog even bellen met mijn zus.

Op de kamer ga ik verder met de blog, als plots de telefoon gaat, een vriendin uit Zwitserland belt me, om te vragen hoe het gaat op mijn tocht. Ik ben verrast dat ze belt, want eigenlijk was ik deze week aan de beurt om te bellen, maar dacht laat mij maar bellen....en ja dan moet de blog even wachten.
Na een uurtje bellen moet ik nog even de blog afschrijven.....maar echt lief van je Anita dat je mij zo verrast.
Ik ben nu wel al erg lang op, en het wordt tijd om een einde te maken aan dit verhaal.
Natuurlijk ga ik lekker dromen over......

Groetjes pelgrim Fred,
Slaap lekker allemaal.

Geschreven door Skippy-ontour