DAG 39, Oster Logum naar Hammelev (19 km.).

Vannacht redelijk geslapen, niet van de kou, maar van het weer buiten, flinke regen en onweer. Daarbij waren er geen gordijnen om de ruimte iets te verduisteren.
Maar ja, ik werd om 6.00 uur wakker gemaakt door Andreas Gabalier, en ook hem weer gevraagd om over kwartiertje terug te komen. Even rustig wakker worden.
Als dan Andreas weer begint nog het liedje geluisterd en dan opstaan.
Eerst even opfrissen en aankleden. Dan even de telefoon en IPad aansluiten op het stroomnet.
Natuurlijk de voeten weer goed insmeren met de bekende gehwol crème, zeker met de bekende kiezelpaden hier in het zuiden van Denemarken. Ondertussen tijd nog even gekeken wanneer ik moet gaan inkopen, omdat ik anders in de avond en ochtend niets te eten heb. Dus wel erg belangrijk. Zo moet ik morgen inkopen doen voor het avondeten en het ontbijt, en zaterdag voor op de zondagavond en maandagochtend iets te hebben. Dus altijd weer goed aankijken. Want meestal ligt in het desbetreffende gehucht cq dorpje ook nog geen supermarkt.
Als de crème is ingetrokken, de pleisters plakken en de sokken aandoen. Even later wordt erop de deur geklopt, door Irmgard dat de koffie en ontbijt klaar is. Zij is er vroeg bij, het is pas 7.30 uur.
Het ziet er goed uit, zij zit in de keuken te ontbijten en ik in de kamer. Nou niet echt gezellig. Ik vraag of zij bij mij komt zitten en anders verhuis ik wel naar de keuken. En dat laatste gebeurt dan ook. Zeker omdat zij Deens en vloeiend Duits spreekt. Haar vader is Duitser, en hij vocht in de WOI in Denemarken, en is later getrouwd met een Deense. Zij noemen dat in Zuid Denemarken de Duitse minderheid. Zij hebben ook aparte scholen voor de kinderen tot met Universiteit toe. Tenminste als ze dit willen.
We hebben het gezellig, en ze weet veel van de herberge onderweg, en is ook goed op de hoogte van alles. Straks moet ze met de buurvrouw gaan stemmen voor de regering in het naast gelegen dorp.
Maar na een 2de kop koffie en een klein snaps moet ik helaas gaan. Ik wil ook weer verder komen.
De rugzak inpakken, de camelbag vullen en de GPS opstarten. Als laatste de tandenpoetsen.

Het is inmiddels al 9.30 uur als ik vertrek, voor de korte etappe naar Hammelev, waar de herberge Torninggård ligt.
Het eerste stuk door de velden, waar al de eerste kerstbomen staan voor 2020. En dan gaat het verder door een stukje bos, en als laatste deel van de eerste 5 km over asfalt, nog een mooie groepsfoto gemaakt van al mijn vrienden. En even verderop ligt dan de derde en laatst bewaarde brug van de oer oude Hærvejen pad. De Immervard Bro is de naam , genoemd naar het riviertje, wat ze tien jaar geleden hebben omgelegd en onder een nieuwe brug laten stromen. Zodat de oude brug geen tot weinig last heeft van waterschade. Bij de naaste gelegen Herberge meteen vers water genomen, want een flesje was al leeg. Het is benauwd weer, en zonnig zo 23 graden.
Dan gaat het over een kiezelpad, gelukkig met veel minder kiezel erop, verder. Op weg naar een volgens de Denen een mooi stuk moerasgebied. En inderdaad het is een plaatje. Een mooi meertje met vele watervogel, en dan de planten en stuiken. En vooral de stilte en dan constant de vogels horen fluiten. In totaal zijn het drie meertjes.
Na het schitterend moeras, gaat het kiezelpad gewoon verder langs akkerbouw velden. En zo ‘n kleintjes, nee daar passen wel 5-10 voetbalvelden in. Dan is het gerst, rogge of tarwe.
Maar dan plotseling zie ik in een oogwenk plots weer dat witte mannetje op een blauw staan, links af.
Ik denk waar is dat pad dan, eerst de GPS controleren en inderdaad ook de GPS geeft het aan. En ja hoor het pad loopt tussen twee gewassen door, wel bijna een kilometer lang.
Verder op gaat het pad over weer in zachte bos ondergrond, mijn liefste ondergrond en passeer ik een meer. De route gaat rechtdoor, nog op het laatst nog even een foto van het meer gemaakt, en verder. Het bos komt uit op de asfalt weg. Bij een Italiaanse koffieboer een pauze gemaakt, een kop koffie gedronken, met een Deense koek. Het lievelingstoetje van de Denen. De koek is een koffiekoek zoals wij deze ook kennen, of zo als de Duitsers zeggen eine Rozijnen Schnecke. Alleen dan uit bladerdeeg.
Het zijn nog ongeveer 3,5 km lopen tot de herberg. Maar dAn komt er een bouwvakker een huis uitgelopen op weg naar zijn werkbusje die op de oprit staat. Hij vraagt iets in het Deens tegen mij, maar dat versta ik niet. Dan roept hij in het Engels “ You want a Coke “. Yes een cola lust ik wel . Hij loopt naar de garage en komt met twee blikjes aanlopen. De Cola voor nu en het Bier voor straks. Dat vind ik wel een bijzondere ontmoeting, heerlijk spontaan. En het laatste deel naar de Herberge gaat over graspaden, wel opletten met kuilen in her gras.
Tegen 14.30 uur kom ik bij de Herberge Torninggård aan. Er is niemand, maar gebruikelijk is dat je gewoon de Herberge inloopt en een bed uitzoekt. En betalen gebeurt later. En alles opschrijven wat je consumeert.
Eerst even Monique gebeld, en dan alles rustig uitgepakt wat ik elke avond nodig heb. De batterijen voor GPS opladen voor de volgende dag. Er is hier geen WiFi, dan maar het verslag maken op de telefoon. Niet zo handig omdat de toetsen kleiner zijn....dus meer schrijffouten.
Natuurlijk ook mijn tante Minie bellen, want zij volgt de route bijna live achter de computer.ik vind schitterend dat zij beide ook ome Nico daar steeds mee bezig zijn, puur uit interesse.
Na het leuke telefoongesprek , maar eens gaan douchen voordat straks nog een heel peloton fietsers of wandelaars komt voor te slapen.
Om 18.30 uur maar de oven aangezet, voor de pizza op te warmen. Dan gaat de deur plotseling open. Er komt nog een wandelaar binnen. Het is een Duitsers uit Freiburg. Een vrachtwagen chauffeur geweest, en nu voor een half jaar onderweg van Noord Denemarken naar de Garda See. Over de E1 weg. Hij heeft zich verkeken, en liep ruim 35 km. vandaag. Hij is doodmoe. Maar eerst samen een biertje gedronken.
De pizza staat nog 1 min. In de oven, als de Duitser gast douchen...hij heet Jürgen.
De pizza smaakt goed met een cola erbij. De Duitser eet na het douche nog een maaltijdsalade.
Nog even wat kletsen, en dan zie ik het is als 21.00 uur. De blog nog snel schrijven en dan langzaam klaarmaken voor te gaan slapen.
Nog even de tandenpoetsen en naar het toilet....en dan dromen over ....kiezelstenen en koeien.

Groetjes Pelgrim Fred
Slaap lekker allemaal.

Geschreven door Skippy-ontour