Dag 30, Hohenlockstedt naar Hohenwested (20km.).

Vannacht niet echt lekker geslapen, een paar maal wakker geworden. Maar gelukkig ook wel weer snel ingeslapen. Want moe was ik wel naar die vermoeiende dag in de regen.
Om 6.00 uur begint Helene weer, en het lukt haar om mij wakker te maken, maar ze mag het over een kwartiertje nog een keer proberen. Even lekker rustig wakker worden. En inderdaad als Helene voor de tweede keer haar lied “Herzbeben” zingt sta ik maar op.
Eerst even opfrissen en aankleden, en dan ja weer het bekende. Maar dat is ook het leven van een pelgrim. Hij heeft maar een paar zorgen, en die wil hij elke dag weer voor zijn. Dus.....
Eerst de voeten in crème en dan laten intrekken. Ik had maar een tube bij mij, maar inmiddels wel een tweede gekocht. Nooit dingen extra meenemen, want die moet je extra meedragen.
In tussen de pleisters geknipt op maat, en als de crème ingetrokken is kunnen die er op geplakt worden.
Dan alles weer in de juiste waterdichte zakken stoppen, en kijken of er nog ergens iets ligt. Normaal ligt alles rondom het bed. Niet te veel uit elkaar, dat maakt de kans op vergeten groter.
Nu de rugzak inpakken, ook hier weer....altijd alles op dezelfde plek. Een extra check.
De camelbag vullen met water, gisteren bijvoorbeeld net maar een halve liter gedronken. Maar vandaag toch maar weer 1.5 liter in de zak doen. De GPS opstarten en dan kunnen de laatste spullen in de rugzak. Maar de veiligheid toch de regenkleding bovenop gelegd en de regenhoes alvast om de rugzak heen gedaan. Zeker omdat ik vandaag door bos loop en daar door de wind de regendruppels alsnog naar beneden komen. Schoenen en jas aan, en dan klaar voor een ontbijtje.

In de Airbnb waar ik sliep ( geen echte aanrader) , was er geen ontbijt. Dan maar naar de supermarkt.
De ReWe ligt het kortste bij, ik neem twee broodjes, een met kaas en een met salami, een kop koffie.
De broodjes doen ik dan zelf herbeleggen. Dus twee broodjes kaas-salami.
Het smaakt goed, en ik zit er niet alleen. Voor onderweg neem ik nog twee rozijnenbroodjes mee.
Nog even met Monique gebeld, Sem heeft gisteren weer de limiet gehaald voor de Nederlandse kampioenschappen zwemmen. Super gedaan Sem, een echte kanjer met doorzetting en een wilskracht...
Dan wordt het tijd om op pad te gaan naar Hohenwested.

Eerst zelf een aanloop grote gemaakt om op de route van het Jakobspad te komen.
Na een twintig minuten bereik ik bijna dat punt, maar ik hoor nog steeds auto’s . Dus besluit ik om iets eerder het bos in te gaan, en daardoor iets verder weg van de drukke weg te lopen. Nu kan ik in alle rust genieten van het mooie fluit concert van de vele vogeltjes.
Het loopt lekker, de ondergrond is gelukkig hier niet veranderd in een modderpoel, maar in een zacht verend pad. Het is wel nog fris rond de 9 graden met een windje erbij.
Helaas blijft dit pad niet tot het einde en gaat het over in een betonbaan in twee stroken, met er tussen een groen strook. Als het gras dan ook nog eens geknipt wordt, dan ontstaat er voor de wandelaar een ideaal pad. Maar helaas gebeurd dat niet overal. Op de betonplaten kun je niet goed lopen, ze liggen scheef. En dan loop je scheef en .....schoenen slijten harder en krijg je last van knieën en heupen.
Dus vaker wordt er heen en weer gelopen, zoekend naar de beste oplossing.
Inmiddels zit ik wel weer op de route en is het zicht vooral akkerland, waar de boeren hard werken om het gemaaide gras op tijd en vooral droog binnen krijgen.
Na dik twee uur lopen krijg ik plotseling trek in een kop koffie, maar waar haal ik deze koffie hier vandaan, De GPS geeft aan dat ik een kilometer verwijderd ben van een klein dorpje Peissen. En dat ligt ongeveer op de helft van vandaag. Ik maak even een korte omweg, om door het dorp heen te gaan. Er staat een man buiten en ik vraag hem, kan ik hier ergens koffie krijgen, en zijn antwoordt is heel duidelijk “ Wir haben kein Kaffee”, dus geen dorpje voor de familie Scheren. Nog een koffie hebben, hij zal wel een café bedoeld hebben. Dan maar even bij de bushalte zitten, de man rijdt weg met auto....koffie halen ???.
Na een tien minuten gaan ik weer verder, en op het einde van de straat een vrouw in de tuin te werken. Mij trekt het gele bord de aandacht “Campingplatz für Radfahrer und Wandern. “ ze heeft ook nog zes bedden in een kleine ruimte staan voor mensen die geen tent bij zich hebben.
En ik ben zo vrij heeft ook Kaffee, ja natuurlijk is haar antwoordt, en gezamenlijk drinken we kop koffie. Dat zijn juist die mooie onvergetelijk momenten. Zij wilde absoluut niet op de foto.
Ik ga weer verder nog 10,5 km volgens de bordjes...soms kloppen deze ook niet. ...maar nu lijkt wel te kloppen.
Nog even de grote Bundesstrasse oversteken en ik zit weer op de route.
Ook nu is het pad weer zo’n gedeeld betonpad. In de verte zie ik een auto staan. En als ik korter bij kom zie ik ook een hond. Het beestje komt op mij op afgerend, op en speelse manier. Samen lopen we op tot de auto. Daar zit een oudere man in, die niet goed meer kan lopen. Hij laat de hond uit met de auto, steeds op dit rustige pad. Hij rijdt stapvoets met de auto en de hond loopt en speelt onderweg wat.
Hij is onder de indruk van mijn tocht en even loopt de hond een stukje met mij mee. Maar als het baasje mij inhaalt met de auto en de achterklep open doet, kijkt de hond mij aan.....en dan hoort hij iets rammelen en weg is de hond ....hij zit in achterin.
Nog even door het groen lopen en dan helaas de laatste 2 kilometer lopen langs de Bundesstrasse. Er is wel een fietspad.
Om 13.30 uur kom ik bij het hotel aan, het ligt aan de straat en net voor de spoorwegovergang.
Er is nog niemand, dan maar even naar het centrum, om eens rond te kijken. Niet iets echt bijzonder......of toch ook deze kerk is gesloten. Dan bij bakker een kop koffie drinken, om de tijd te doden tot 14.00 uur. Voor dat ik naar het hotel loop nog wat pleisters kopen en een pak chocomel en fles mineraalwater met citroensmaak.

Bij het hotel is nog niemand, even later komen een koppel op fiets. Zij vragen of er nog plaats is in hotel. Ik zeg dat weet ik niet. Zij zijn vanuit Denemarken (Veljen) onderweg naar Brussel. Het zijn Canadezen .
Als de eigenaresse komt, blijkt er voldoende plaats te zijn. Zij ook weer opgelucht, ze zijn moe naar 60 km fietsen.
Mijn kamer is goed, met WiFi en een goed bed. Eerst even de schoenen uit doen, pleisters verwijderen en een het laatste rozijnenbroodje eten. Samen met chocomel smaakt dat super. Nog even op bed liggen.
Na half uurtje rust shirt en sokken wassen, en de foto’s voor de blog uitzoeken. Als ik mij wil gaan douche, zit de gehele toilettafel onder van de troep. Er heeft iets gelekt. Alles eruit gehaald en afgeveegd met een handdoek.
De toilettas was helaas niet meer te redden...en in plaats van douchen eerst naar de drogisterij om een nieuwe tas te kopen, en van die afsluitbare zakjes te kopen.
Dan eerst mijn tante bellen, en even alles vertellen wat er gebeurd is. Dat is wel fijn om je verhaal te delen...vandaar ook deze blog.
Maar dan lekker warm douchen dat doet een mens goed. Nog even de route en het weerbericht bekeken, droog met in de middag kans op een plaatselijke kleine bui.

Dan wordt het tijd om te eten, maar toch heeft kok voor de hotelgasten een tweetal gerechten gemaakt.
Ik kies voor een schnitzel met asperges en gekookte aardappelen. En daarbij een klein biertje.
Het smaakte echt super, en als toetje krijgt een ieder een kop koffie of thee erbij van het hotel. Super.
Op mijn kamer nog even liggen te app-en en de blog schrijven.
Maar gelukkig was het meeste al geschreven en dus.....

Groetjes pelgrim Fred,
Slaap lekker allemaal

Geschreven door Skippy-ontour