Dag 13, Lengerich naar Osnabrück. (29 km.).

Vannacht super goed geslapen, ik werd wakker toen het 5.30 uur was, terwijl ik dacht dat het rond een uur of drie was. Dat was een tegenvaller, zeker wetende dat Andreas Gabalier mijn over een half uur wakker zal maken met een lied dat zo herkenbaar voor mij, zeker nu ik aan de wandel ben. Die Heimat....
Maar ik hoor me ook vandaag twee keer het lied aan, en dan eerst aankleden en vervolgens beginnen met op dit moment het grootste zorgenkindje, het wondje onder mijn rechtervoet.
Eerst ontsmetten met een spray (gekregen bij de apotheek gisteren) en dan de rest insmeren met de geh-wol crème. Ondertussen tijd alvast de route bekeken voor vandaag, zijn er dorpjes op de route, waar kan ik simpel een paar meter afsnijden..... . Maar als alles is ingetrokken eerst verder gaan met plakken van een paar pleisters op de linker- als rechtervoet. Op de plek van het wondje, plak ik een zilver pleister, de binnenkant is behandeld met zilverdeeltjes, die de wond sneller laat genezen door de reactie met de zilverdeeltjes.
Na de medische behandeling, ga ik over tot het simpele van alles de rugzak inpakken. En na bij twee weken, weet je gewoon waar alles moet zitten, zodat je de rugzak onderweg zo min mogelijk voelt.
Oh ja voor de ontspanning nog even wat op Facebook rondgekeken en dan wordt het tijd om naar beneden te gaan voor het ontbijt.

Het is een goed verzorgd ontbijt, met een grote kop koffie, een glas juice, een roer ei.
Natuurlijk weer verschillende broodjes. Natuurlijk maak ik zoals altijd mij een broodje kaas met salami.
Het roer ei smaakt goed, maar het is teveel nu voor mij, wel nog een 2de broodje met abrikozen jam en een met aardbeien jam gemaakt. Ook mag ik nog een broodje meenemen voor onderweg.
De bezitster van het hotel is erg vriendelijk, wil graag alles doen voor mij.
Helaas moet ik wel nog betalen......
Nog even de tandenpoetsen en de laatste dingen in de rugzak doen. Maar ook de laatste dagen een gebruik, ik moet mijn vriendje GPS Oregon 550 opstarten met de powerbank, anders doet hij niks meer. Maar ja die 5 minuten heb ik er graag voor over, want hem is het moeilijk lopen, omdat ik de andere kant op loop.....ik ga naar het noorden, terwijl de route naar het zuiden is uitgezet.

Het is bijna negen uur als ik vertrek, in de miezelregen helaas.
Maar gelukkig valt het nog wel mee, want na 10 minuten hoort het op, en blijft het droog.....en erg koud.
Ik had nog bijna mijn wandelstokken ijsvrij moeten maken.
In het begin gaat het nog wat berg op en af, ik kom nu in het laatste gebergte, namelijk Teutelberger Wald.
Het is een mooi gebied, om door de bossen en velden te lopen en daarbij te genieten van de vergezichten. Maar ook van de karakteristieke boerderijen en manege ‘s . Het gebied hier staat bekend bij een ieder in de paardenwereld. Het loopt ook lekker, zit mentaal wel lekker in mijn vel. Ik merk gewoon dat er een bepaalde rust is neergedaald over mij. Gewoon elke dag weer hetzelfde doen, en dan genieten van alles om me heen. Het leven kan zo simpel zijn. Het enige waar ik mij “druk” om maak blijft het droog. En vanaf morgen ga ik weer wat slaapplaatsen regelen, voor de komende week.
Onderweg kom ik tot nu toe geen pelgrims tegen, het zijn alle mensen die de hond uitlaten, of mij al fietsen voorbij komen, en dan snel groeten.
Ook ik zie, dat de lucht weer eens donker wordt. Hopelijk blijft het droog, maar helaas het begint met regenen. Nog te weinig voor het regenpak, en stilletjes hoop ik dat we weer bij een dorpje uitkomen, aangezien ik de kerktoren al zie. Nu maar hopen dat kerk open is of anders dat er een bakker is. Want dan neem ik meteen mijn dagelijkse rustpauze. En inderdaad om de hoek ligt een bakker....weer geluk gehad. Dat onder het genoot van een kop koffie en een broodje, daarbij ook even de Bild Zeitung gelezen.
Na een kleine drie kwartier is het weer droog, einde pauze...en dus verder. Ik wordt netjes opweg geholpen door de verkoopster. Zij vertelt mij dat het in die richting de kortste weg is naar Osnabrück. En ik verlaat dan ook zo Hasbergen. Trouwens fijn dat mijn vriendje de GPS hetzelfde aanwijst.
Het vervolg van de route is ook weer afwisselend, dan weer een tijd door het bos ( vaak wel met asfalt paden) en dan weer door de velden. Het wordt ook steeds meer duidelijker dat deze regio veel heeft met paarden, want op nog geen 1 kilometer van elkaar zijn er twee verschillende wedstrijden, één voor de springers en één voor de menners.
Ook merk je dat het einde van de tocht voor vandaag inzicht is. Het wordt drukker, maar gelukkig loop ik op een parallel van de hoofdweg naar het centrum van Osnabrück. Ook een studenten stad.
Natuurlijk eerst door de stadspoort , en dan wordt ik hartelijk ontvangen door een blije menigte van mensen. Namelijk vanaf de 10de Mei zijn hier de Mei feesten tot de 20ste.
Een mengeling van muziek, dans, drinken, eten, kermis en vooral gezelligheid in de oude binnenstad.
Ik wordt geholpen door een vrouw die mijn verbaast ziet kijken waar naar toe.
Ik zeg waar ligt de Dom, dat is simpel steeds rechtdoor door de menigte , en als het kan hoe kom ik bij mijn hotel ?. Even opzoeken, en dan laat ze zien hoe ik moet lopen, nog wel een kwartier lopen, maar niet al te moeilijk.

Maar eerst de mooie Dom bezoeken, en vooral niet vergeten, de kruisweg, welke zich niet bevind ik de kerk, maar in de verbindingsgang tussen Dom en Dom forum/ museum. Hier ontvang ik ook een pelgrimsstempel voor het pelgrimspaspoort.
Als de stempel gezet is, gaat het verder richting het hotel. Niet de mooiste weg, maar wel de simpelste. Nog één keer vragen en nog 10 minuten, en dan daar is het hotel “ Riemann Weinhotel”.
Ik ontvang de sleutel van mijn kamer via een automaat, gisteren via de mail een code ontvangen, omdat de receptie na 13.00 uur is gesloten. Het werkt goed,
Het is kwart voor drie, als ik op de kamer kom, er staat een tv, dus kijken of de formule 1 kwalificatie te zien is... en ja dus de schoenen , sokken uit en dan op bed liggen en kijken. Na de kwalificatie meteen gaan douchen, en hierna de voeten inspecteren. Het zit er goed uit. Eens kijken waar het hotel ligt ten opzichte van de route van morgen. Zelf schat ik in dat ik ongeveer 10 minuten moet lopen voordat ik weer op de juiste weg loop.
Hierna natuurlijk met Kiki en Sem gebeld, ze zijn wel trots op mij, maar ik ben nog wel veel trotser op beide...zeker nu. Even worden mijn oogjes weer nat. Ook nog gebeld met een super aardige collega, lekker over alles gesproken...en het woord “ werk” is niet gevallen.....het gesprek heeft mij wel weer extra moed gegeven,.....bedankt hiervoor..., we houden contact.
Alvast de foto’s uitgezocht voor de blog, en dan maar eens kijken waar en wat ik ga eten straks, en tot mijn verbazing ligt om de hoek een Grieks restaurant....dus de keuze is gemaakt. Niet ver lopen, en eens wat anders,.....een grillteler met glas mineraal water. Het smaakt erg goed...en tot slot nog een kop koffie.
Na het eten nog even mijn tante gebeld, en alles weer gedeeld.
Het wordt tijd om de blog te beginnen, want anders wordt het “ nacht” werk voor mij.
Ik zeg alvast....

Groetjes Pelgrim Fred
Slaap lekker allemaal.

Geschreven door Skippy-ontour