Toch een vreemd gevoel deze week, de tocht komt nu echt kortbij.
Op paasmaandag een stempel gekregen van de parochie in mijn pelgrimspaspoort.
En ‘s middags de verjaardag van Sem gevierd, hij is 13 geworden.
Dan nog drie dagen werken, en elke dag komen collega’s langs om mij succes te wensen met mijn nieuwe uitdagingen, en vele zeggen dan ook meteen, ik ga je volgen. Dat is erg leuk zeker de reacties bij een verhaal. Dat goed me goed als ik het even moeilijk heb.
De laatste dag is wel erg vreemd, omdat ik ook afscheid moet nemen van collega’s waarmee ik een bijzondere band heb, en ja ik voel mijn oogjes vochtig worden, mag het.
Vrijdag nog eens alles nagekeken of ik alleen maar dingen meeneem die ik ook gebruik onderweg, de rugzak weegt 15,5kg inclusief één paar reserve schoenen. Ook alvast mijn eerste onderkomen gereserveerd.
Hierna naar een lieve tante op bezoek gegaan, ze is trots dat ik weer op pad ga.
Aansluitend naar kapster Marion geweest, en Marion heeft mijn haar gemillimeterd. Zodat ik onderweg naar één een kapper hief op te zieken.
‘s Avonds lekker gaan eten met mijn zus Monique en de kinderen Kiki en Sem, en mijn nicht Resie. Geen Deens restaurant gevonden, dus lekker gaan eten bij een Italiaans restaurant.
Het eten was erg lekker, en we hebben samen een hele leuke en gezellige avond gehad.
Koningsdag ditmaal geen vrijmarkt voor ons vanwege de regen, maar wel met oranje tompoezen bij de koffie.
‘s avonds nog even lekker luieren op bank met fijne muziek en daarbij een lekker kop koffie.
En daarbij dwalen de gedachtes wel even af naar.....
Hopelijk kan ik vanavond nog lekker slapen in mijn eigen bedje.

Geschreven door Skippy-ontour