Voor vandaag hebben we bij de camping een auto gehuurd om Custer State Park te bezoeken
Daar heb je namelijk de Needles Highway, de Iron mountain Road en de Wildlifeloop Road. vooral de eerste is niet geschikt voor Campers vanwege zeer smalle tunneltjes. Het is een practhtig park. We zijn begonnen met een bezoek aan Mount Rushmore. Eigenlijk wel raar, 4 hoofden uitgehakt uit een berg, maar wel een bezienswaardigheid. We hebben de President's Trail gelopen. Dan kom je dicht bij de hoofden, het is een wandeling van ongeveer een uur. Daarna zijn we het park in gegaan. We hebben antilope gezien, ezels, grondmarmotten en bizons! Wat een enorme beesten! Na de rondrit hebben we Hill City bezocht waarmee gegeten hebben in een restaurantje. Dat zag er leuk uit maar het was het meest lousy diner wat we ooit gehad hebben. Bagger! Daarna gingen we terug naar Mount Rushmore voor de "evening Ceremony" . Zeer Amerikaans, met toeters en bellen en een parade en het volkslied. Maar halverwege werd de lucht zwart en begon het enorm te bliksemen en te waaien. Wij hielden het voor gezien en besloten terug te gaan naar de camping. inmiddels was het enorm gaan regenen. Bij de camper aangekomen schrokken we ons een hoedje! We waren zo stom geweest om de luifel niet dicht te klappen en die lag nu driedubbel gevouwen over het dak! O, oohhh! Vette schade natuurlijk en het doek flapperde alle kanten op. Het regende nog steeds en het was stikke donker. De mannen probeerden het doek weer op te rollen maar de stangen waren helemaal verbogen en ontzet. We hebben ook geen gereedschap. Dus Bert en Anette bij de buren aangeklopt, die eerst heel voorzichtig uit het raampje keken wat voor malloten zo laat nog aankloppen. Maar uiteindelijk ging de deur open en kwamen er 4 redelijk aangeschoten en luidruchtige USA-boys uitrollen en een meisje. Boel lawaai en geschreeuw, klagende buren dat er kinderen slapen, dus ellende. Maar het moest gebeuren want het stormde nog steeds! Maar die gasten hebben ons geweldig geholpen. Die gaan we nog op een biertje trakteren. De luifel is kapot maar zit nu vast met banden en kabelbandjes. Het ding is niet meer te gebruiken maar we kunnen in ieder geval weer rijden. Nou, om 1.00 vannacht was het gefixt, dus we zijn eerst effe wat gaan drinken. En toen kregen we van de zenuwen allemaal de slappe lach. Pffffff, hier gaan we het nog jaren over hebben.

Geschreven door Cobertsreizen