Vannacht hebben wij de toren van ons kasteel goed in de gaten gehouden. Wij hebben Raponsje niet gezien, die haar lange haren door het torenraam naar buiten heeft geslingerd om haar prins binnen te halen.

We worden verwelkomt, even na 8 uur met klassieke muziek in een ruimte waar 2 tafels gedekt zijn. Eén is er voor ons de andere voor 4 vriendinnen op leeftijd. Nederlandse vriendinnen. Gezellige vrouwen die nu voor het 4e jaar op rij een aantal etappes van de Eifelsteig lopen. Het kwebbelt aardig door. Zo vernemen wij dat de tip om een zilveren verkleurde theepot je nooit met tomatenketchup moet schoonmaken. Dat is voor de korte termijn wel goed, maar de zuren trekken daarna toch in en dan wordt het toch doffer. Kijk, daar heb je toch wat aan op de Eifelsteig. Daar doen we wat mee.

Zij doen vandaag een halve etappe en vertrekken per taxi en lopen terug naar het kasteel. Wij komen ze later tegen. Ongetwijfeld met meer tips.

Het ontbijt is chateau waardig, verse aardbeien, mierikswortel salade (toch niet voor een ontbijt) en een ei geklutst met peterselie tinten. Mjammie.

Het weer is stralend. De bossen wachten, een otter zwemt een baantje in de rivier en een specht vliegt over. We spotten nog een hert. Geen spannende tocht vandaag, we maken weinig foto's. De uitzichten kennen we nu wel een beetje. De brem kleurt nu overal geel. We hebben de laatste 2 weken steeds meer brem in bloei zien staan.
Tijdens een koffie pauze komt er een soort koeientram langs. Een tractor rijdt met een verrijdbaar loopbox rond, waar de koeien naar de wei worden gebracht.

We passeren wat dorpen (Gladbach, Greverath en Zemmer), dorpen die niet echt wat voorstellen, maar het is altijd leuk om zo tuintjes en de omgeving te bekijken.

Onderweg komen we nog een Nederlander tegen die aangeeft dat de route voor Zemmer afgesloten is. En laten wij daar nu net heen moeten.

De weg blijkt inderdaad afgesloten te zijn. Een aantal jaren geleden is er een overstroming geweest en is er een brug weggeslagen. Er is een informatie bord, dat je de bus maar moet nemen. Van de Nederlander hadden we al een alternatief gehoord. Via een treinbrug (de trein rijdt toch niet) 200 meter verder kan je ook de rivier oversteken. Zo gezegd, zo gedaan.

Daarna zitten wij weer op de route en nemen een gemakkelijke weg naar Kordel, waar we een appartement hebben. Een supermarkt om de hoek en voordat we het weten ligt het kippetje al in de pan.

Het appartement is een opknapper, maar ach, wij blijven maar één nacht en zullen het zelf niet gaan opknappen.

Geschreven door Naar-het-zuiden