Gisteravond hadden we nog een concert onder de arcaden tegenover de kathedraal. Met gitaren, doedelzak en veel zang werden Spaanse klassiekers leven ingeblazen. Zelfs Imca's Maria viva Espania kreeg een nieuw jasje. Gezellig en leuk.
Mede op verzoek van de heer G pakken we de mis in de kathedraal mee van 12 uur. We komen natuurlijk voor de Botafumeiro, de rookverspreider met wierook waar de kathedraal van Santiago om bekend staat.
De mis begint om 12 uur, maar je moet er echt vroeg bij zijn om een plaatsje te krijgen in de kerk. Wij waren er al voor 11 uur.
Het is wel een lange zit. Je verstaat niets van wat er gezegd wordt, alles gaat in het Spaans. Opstaan en weer zitten. Goed voor de beweging zullen we maar zeggen.
Als de mis afgelopen is begint het voor ons eigenlijk. Waar we voor gekomen zijn.
De Botafumeiro wordt normaal maar één keer per week uitgevoerd, maar omdat dit jaar een heilig jaar is, is dat iedere dag. Boffen wij even.
De botafumeiro wordt heen en weer geslingerd door de dwarsbeuk die in beweging wordt gebracht door 8 mannen - de tiraboleiros- met behulp van een katrolsysteem. Het gaat tot 20 meter hoog en bereikt een snelheid van 70 kilometer. Oeioeioei, dat ziet er leuk uit. De wierook zwermt door de kathedraal heen. Hier zijn we voor gekomen! Het is het grootste wierookvat ter wereld. Imponerend en oei, daar gaat ie nog een keer.
Na de lange dienst bezoeken we de kelder van de kathedraal, waar de resten van apostel Jacobus in een soort graf zien. De hele route qua camino 's draaide om deze apostel. En ja, hier ligt hij dan. Nouja wat er dan ook van hem over is.
We lossen een belofte in om een kaarsje op te steken voor een camping overnachting en gaan inmiddels met een knorrende maag (ja zo'n dienst duurt lang) naar ons appartement, waar de lunch klaar staat. Ons appartement ligt vlakbij het centrum.
Ach, na de lunch slenteren we door de stad. We komen nog in de huiskamer van de lage landen, een ontmoetingsplaats voor Nederlandse pelgrims, waar we wat drinken. Het park met onze nieuwe vriendinnen Esmaralda en Bonita wordt natuurlijk niet overgeslagen. We willen ze eigenlijk meenemen op onze vervolgreis, maar één van hen had hoofdpijn. Nou, dan zetten wij onze reis gewoon zonder de meiden voort. Dat gaat al jaren zo goed. Morgen verlaten we Santiago.

Geschreven door Naar-het-zuiden