Een onontdekte parel van een camping is dit. Het is een ANWB en ASCI camping, waar geen Nederlander op staat, iets nieuws voor ons. Eigenlijk onbegrijpelijk, een mega zwembad, mooie plaatsen en een meertje. Wij houden deze camping graag voor onszelf.
Wel worden we 's ochtends gestoord door geschuivel. Een vrouw met een aardappelmesje struint de bomen af. Af en toe heeft ze beet en snijd de paddestoelen schuin af met haar mesje. Ze heeft inmiddels een tas vol.
Wij verlaten de camping en gaan door de bossen. Je zou het een groene ANWB route kunnen noemen. Na veel huizen, waarvan iedereen wel bijna courgette planten teelt (en niet zo'n klein beetje ook, het zijn hele plantages) komen we in een dorp uit, waar een buurtsuper zit. En je ziet het direct, dit dorp leeft! Iedereen komt binnen, iedereen praat hier en auto's rijden af en aan. Zelfs een koffie automaat, die wij pas snappen na het derde bakkie.
Wij worden nog aangesproken welke route wij nemen, hoe lang we nog nodig hebben en hoe lang we al onderweg zijn.
Als we het dorp verlaten stijgen we de heuvels in en wonderlijk boven op de heuvel ligt een heuse vliegbaan. Kleine vliegtuigen kunnen hier landen en stijgen.
Bij een meer lunchen we en gaan richting Bergerac. Dat duurt langer dan we dachten. Een lange tocht door een park met een meer, wel is het vlak, maar is kilometers lang. Zo lopen we Bergerac binnen. Over de rivier de Dordogne zit direct een camping. We mogen zelf een plaatsje zoeken op het tentenveld. Dat staat zo vol en het is een bikkelharde ondergrond. Zelf spotten wij een mooi groen plaatsje (geen tentenveld) en mogen hier bij navraag ook staan, met uitzicht op de Dordogne. Hoe mooi kan het zijn?

Geschreven door Naar-het-zuiden