Ik weet dat je in spanning zat. Hebben we de nacht overleefd in zo'n huisje met een bijl voor de deur. Behalve wat vliegen die doodgemept zijn werden we ontspannen wakker. We hadden het huisje voor 6 man voor onszelf. Wel een donker huisje was het.

Wat een regen vandaag. Gisteren hadden we een stralende dag, vandaag is het huilen met de pet op. De knalrode poncho's gaan aan. We vervolgen de rivier de Orkla, die net als ons, op weg is naar Trondheim.

Eerst een pittige klim naar Kjebergmyra, waar een shelter staat. Een prima moment voor koffie. Hier zit je tenslotte even droog.
In de wolken lopen we, de regen danst om ons heen en de boeren zijn mest aan het uitstrooien op de akkers.

Leuk is een pelgrims informatie centrum, dat ingericht is als kruidenierswinkel in Rennebu. Eigenlijk is het meer een soort museum. Allemaal nostalgische hebbedingetjes zie je. Onze Duitse pelgrims schuiven ook aan. Zij hebben, net als wij, moeite om in contact te komen met een volgend onderkomen en willen hulp van het centrum.
Wij krijgen direct een rondleiding door de kerk van Rennebu aangeboden. Ach, dat pakken we maar even mee, de sleutel van de kerk wordt gepakt en voordat we het weten mogen wij de pracht en praal bewonderen. Voor de kerk staat een steen dat het nog 101 kilometer is naar Trondheim.

Een stempel en een foto verder en wij zijn weer onderweg. Inmiddels regent het pijpenstelen, lopen over bospaden en regelmatig grindwegen.
En wat zien we daar? Een heus pelgrims café. De eerste in meer dan 500 kilometer lopen. Dat laten wij ons niet 2 keer zeggen en laat oma's warme apple pie met ijs maar doorkomen.
Inmiddels is het wel een reünie. Onze pelgrim uit Australië zit er en onze Duitse pelgrims hebben de verleiding ook niet weerstaan om door te lopen. Ook een Belg, die fietsend naar Trondheim trapt heeft zijn weg hier naar toe gevonden.
Allen blijven hier overnachten, wij gaan nog 2 uurtjes lopen door.

In Segard Hoel stoppen we. Het is leuk geweest, de poncho's hebben goed hun werk gedaan en wij overnachten bij een herberg, waar we een 3 persoons kamer hebben gekregen. In het derde bed kan enkel Roel van Velzen liggen. Volgens de uitbaatster is het een bed uit 1800 of nog wat. Wij durven niets op dat bed te leggen en doen vandaag een broodje in de keuken.

Geschreven door Naar-het-zuiden