De laatste paar dagen zijn wij verwend door een walking ontbijt buffet. Je kon kiezen wat je wilde.
Vanochtend hebben wij ons eigen lopende buffet. Snel een broodje jam of pasta maken en daarna maar lopen. De vliegjes zijn vreselijk. Niet dat ze zoemen of steken, maar kriebelen continue.

We hadden vannacht nog iets knabbelend aan de tent, maar weten nog steeds niet wat het geweest is.

We breken de tent af, halen nog een stempel en verlaten de Saeteren gard. De zon staat gelukkig weer aan de hemel.

Oeioeioei, een klim staat te wachten. Glibberig, glad, veel losse steentjes en het lijkt of we door een rivier bedding lopen.

We gaan langzaam, beter te rustig dan al glijdend de berg af. We drinken op de top van de Srivberg koffie op een groot stenen plateau.

Daarna dalen we, de temperatuur gaat omhoog en we lopen dwars door een golfterrein. De balletjes ontwijkend en eigenlijk vonden wij best een mooi groen plekje voor onze tent, maar dan krijg je zoveel balletjes binnen.

Onderweg komen we nog een Australiër tegen die ook het Olavspad loopt, voor de tweede keer. Hij stopt vandaag eerder. Wellicht komen we hem later op onze reis nog tegen.

En dan is het ploeteren. Stijgen, een stukje dalen om vervolgens weer te stijgen. De natuur is prachtig, veel bos en bomen. Het is een koningsweg, maar wel pittig. Wij hebben onze kerstboom voor dit jaar wel al uitgezocht.

Het is vandaag vermoeiend, veel zon, veel stijgingen en bij het dalen voel je het goed in je knieën.

Vlak voor Krokkleiva komen we Morten, een Noorse pelgrim tegen die tot Lillehammer loopt. Op het terras drinken we wat.

Dan naar ons hotel (een camping hebben ze hier niet). Op de 4e etage hebben we een prachtig uitzicht op een fjord (Kroksund) met eilanden.

Geschreven door Naar-het-zuiden