Oei. Een donkere lucht vanochtend. Dat belooft niet veel goeds. Eerst maar even ontbijten. Lekker veel keuze hebben ze hier in het campingrestaurant.

Gelukkig is het droog. We komen nu in een gebied waar je zeker 4 dagen geen supermarkt tegen komt. Ria schrijft dwingend in haar boekje voldoende proviand mee de berg op te spelen, want anders haal je de top niet. Ze kan soms een beetje melodramatisch overkomen.

Twee noren die wij zien aankomen lopen met rugzak hebben waarschijnlijk het noorse Ria Warmerdam boekje ook gelezen en dragen nog net niet een winkelwagentje mee met eten de berg op. Een grote bigshopper tas wordt meegezeuld, naast hun grote rugzakken. Waarschijnlijk hebben zij extra hamsterkorting gekregen, ze waggelen langzaam met hun overvolle tas de berg op.

In Budsjord stoppen we rond koffietijd. Het is een gehucht met 4 gebouwen, waaronder een pelgrimshuis. De Noren komen er ook al aan. Waar Ria in haar boekje roemt over de riante koffie mogelijkheden bij dit pelgrimshuis, waar zelfs gebak en soep te verkrijgen is, zo denken wij onze slag te slaan.
Waarschijnlijk houdt Ria van uitslapen, de deur van dit riante koffie gebeuren gaan pas om 12 uur open. Voor het soepgebakhuisje zetten wij ons brandertje aan. De Noren gaan op een bankje tegen over ons zitten en wachten maar een paar uur voor het bakje troost. Of zwijmelen verder met hun dikke bigshoppertas.

Dan volgt een klim naar Hardbakken. De route aanduiding is nu tijdelijk koninklijk geworden. Behalve de rode signalering staan er nu ook blauwe kroontjes. Blauw bloed, we voelen ons thuis en zo volgen we verder onze markeringen. Eigenlijk valt deze klim enorm mee, we gaan geleidelijk omhoog. Buienradar belooft regen, maar het blijft droog. Prachtige uitzichten, de boomgrens gaan we te boven. De natuur is grillig en woest. Watervallen, schapen en zelfs vliegende goudvinken. Boven op een heuvel staat nog een val voor de veelvraat, waar wij zelfs nog beenderen in zien liggen. De veelvraat valt regelmatig de schapen hier aan, die hier lekker grazen. Een enge constructie, we lopen snel door.

Wel koud op de route, we zien zelfs de sneeuw pal bij ons. Op de route veel stenen hoopjes, waar iedereen nog een laatste steen op kan leggen. En dat in een landschap waar enkel mos en wat pluisgras is. De hoogvlakte is groots, niemand voor en achter ons. Prachtig. De mooiste etappe tot nu toe.

Het laatste gedeelte is zeker mooi, echter niemand had genoemd dat we op de hoogvlakte nog gingen wadlopen. Door al die stromende beekjes, mos, waterballetten en frivole doorlooppaadjes is het moeilijk om je schoenen droog te houden. Geïmproviseerde bruggen, houten planken en rotsstenen beperken de schade nog wel iets, maar je komt gegarandeerd met natte voeten aan in Fokstugu. Daar overnachten we.

Hier mag je in de keuken zelf koken. De meegebrachte gecomprimeerde voeding eens proberen, alleen heet water erop en de chef-kok heeft een maaltijd klaar (pasta met zalm en pasta bolognese) En weet je, deze waren nog lekker ook.

's Avonds komen we Bregje tegen, waar we nog onze ervaringen met de etappes mee kunnen delen.

Geschreven door Naar-het-zuiden