Het was herrie op de camping. Diep in de nacht werden er nog goede gesprekken overal gevoerd.
We staan wat later op, breken af en verlaten Hendaye via de kust, langs de baai. Je ziet af en toe een vliegtuig vertrekken en vliegt laag over.
In Frankrijk hebben we regelmatig de tortelles au citron bij de bakkers zien liggen. Eigenlijk is het in heel Frankrijk er niet toe gekomen om dit culinaire gebakje te proberen. En veel tijd hebben we niet meer, de grens lonkt.
Amper 500 meter voor de grens bereiken we nog een patisserie die ons aan zo'n heerlijk hapje kan voorzien. Mjammie!!
We kunnen dan ook met gemak nu naar Spanje. Bij de treinen staan rijendik wagons met nieuwe auto's, klaar om verder Europa in te komen.
De grens passeren we over de rivier. Qua pelgrims komen we (gelukkig) niet veel tegen. Het is tot nu toe rustig op het pad.
Waar het wel druk is, is in Irun, de eerste grote stad. Een verademing is het dat er overal winkels, barretjes en leven in de straten is. Bij de kerk zijn we al gespot door een soort van secretaris. We mogen een stempel halen bij de sacristie.
We vinden een plek bij een camping in Hondarribia, die al vol is, althans de borden geven dit aan. Een plek bij de speeltuin wordt voor ons gecreëerd.
In dit leuke plaatsje heeft praktisch iedereen groene shirts aan. Na 2 uur komen we er achter dat het om een roeiwedstrijd gaat, die vanavond wordt gehouden. Het groene team is van Hondarribia en iedereen gaat laat in de middag naar de haven.
Wij moedigen het team aan en weten nou niet welke positie ze uiteindelijk hebben bereikt. We zijn vandaag hemelsbreed amper 2 kilometer verder gekomen op onze route, maar hebben mooi de baai over gestoken en zijn in Spanje aangekomen.
Na de roeirace lopen we nog even naar de vuurtoren, het laatste punt van de baai. En ja, vanavond gaan we zien of we in de speeltuin beter kunnen slapen.

Geschreven door Naar-het-zuiden