Lekker laat gaan we ons hotel uit. De etappe naar Muxia is zo rond de dertig kilometer. Dat kunnen we in één dag lopen, maar waarom zouden we dat ook doen?
Een tussenstop in Lires, halverwege de route, ja, daar gaan we voor.
We kijken nog één keer terug op Finistererre en gaan de heuvels in. De bekende aftelmarkeringpalen komen we wel tegen, maar hier wordt enkel de richting op genoemd. Dan tellen we zelf maar af.
Je merkt dat er veel meer mensen van Muxia naar Finistererre lopen dan omgekeerd. Als we uitrusten, een koffie break doen of omkijken zien we niemand op onze route naar Muxia lopen. De teruglopers (of beter gezegd gewoon van Muxia naar Finistererre lopers) begroeten ons allemaal. Buen camino.
Halverwege onze route kiezen we voor een kustvariant. En dat is een goede keuze. Je loopt langs de grillige kustlijn. Strandjes volop en kleine paadjes.
Uiteindelijk komen we bij een terras met een wuivende palm. Dat vraagt gewoon om bezocht te worden.
In Lires stoppen we. Een oud omaatje staat met haar nog 3 resterende tanden ons op te wachten. Een kamer hebben we bij haar hotel geboekt. Zij verstaat ons niet en wij haar niet. Dat schept een band en dus komen we er wel uit. Een krabbel op iets en we krijgen dr sleutel mee. Morgen echt de laatste dag van ons wandelavontuur.

Geschreven door Naar-het-zuiden