Het was een kleine kamer. Met een enorme kast, waar je niets mee kon. Je kon je kont niet keren in de kamer, laat staan je tas uitpakken.
We waren dan ook blij dat we hier weg gingen. In de haven ontbijten we.
Hierna lopen we Castro-Urdiales uit en passeren we een bomvolle camping. Buiten het hek staan nog drie zielige tentjes.
Gisteren hebben we stroopwafels gekocht ze lagen er opeens in de supermarkt. Koop mij, koop mij schreeuwen ze. Wij zijn de beroerdsten niet. Bij de koffie smaakten ze prima.
Al gauw komen we weer uit bij de kustlijn en een drukke snelweg wil ook bij deze kustlijn zijn. Af en toe kruisen we deze weg de ene keer lopen wij langs de zee, de andere keer mogen de auto's naar de zee kijken.
Niet veel later mogen we weer kiezen. Gaan we weer de bergen in of volgen we de kust, natuurlijk dan wel samen delen met de auto's. Geen moeilijke keuze dit keer. We hebben voor de Noordelijke kustroute gekozen en willen zo veel mogelijk de kust zien.
Uitzichten op de zee, grillige rotsen en af en toe een enkel rotsblok in zee. Mooi.
Een laatste berg klimmen we op, waar we het uitzicht op Laredo te zien krijgen. Het is de grootste badplaats van de provincie.
Een ellenlange boulevard langs het strand lopen we. Hier hadden ze wel wat meer mee kunnen doen. Vijf hoog flats en af en toe een boompje. Geen terras (oké, uiteindelijk 2 gezien, maar niet te vergelijkenmet onze Hollandse badplaatsen) op een afstand van zeker 1.5 uur lopen, geen gezelligheid of wat dan ook.
Na de boulevard komt er nog een stukje strand, waar we een bootje nemen om de oversteek naar Santona te nemen. Santona is het plaatsje wat wereldwijd bekend staat om de ansjovis. En dat kan je merken ook. Overal zie je kramen en winkels met de beste ansjovis.
We vinden ons pension voor vanavond 5 minuten uit het centrum. Heerlijk, we hebben ruime voor onze tassen.

Geschreven door Naar-het-zuiden