Vandaag hebben we een vaardag. Natuurlijk kunnen wij de westkant van het Mjosa meer doorlopen naar Lillehammer, maar wat we vandaag willen doen is oversteken naar het oosten. Hier loopt ook het Olavspad, de oostroute.

Uit de wandelgids blijkt dat de tocht van Gjøvik naar Lillehammer minder fraai is op de westkant, vandaar dat we nu willen switchen naar de oostkant. Het is weliswaar een circa 40 kilometer meer (2 etappes meer) maar dat mag de pret niet drukken.

We melden ons in de haven. De boot ligt er al. Er kunnen een maximum aantal passagiers mee en de meeste hebben zich online aangemeld. Gelukkig kunnen wij mee. Zelfs met een flinke korting op vertoon van ons pelgrimspaspoort.

Een sticker wordt op onze jas geplakt en na een minuut hangt de sticker al op een pantalon van een norse Noorse meneer. Dat wordt nog even graaien naar zijn broek, met een briesend windje op de kade. Bijna zagen wij ons bootreisje door een fladderend stickertje uit de boot vallen.

We varen met de skibladner. Het is het oudste nog in de vaart varende stoomboot. En dat op het grootste meer van Noorwegen. De kapitein trekt nog even aan een touw en gelijktijdig fluit de boot haar vertrek aan.

Bij binnenkomst heeft iedereen trek. Noorse wafels worden ruim geconsumeerd. Met jam en cream. Met een gemak gaan de toeristen met 3 bekers koffie en 3 volgeladen pannenkoeken op 1 hand weg.
Wij hebben net ons ontbijt op en houden het op koffie.

Het is een luxe boot, een apart restaurant zit er nog in en 's ochtends vroeg vliegen de garnalen cocktails de kombuis uit.
Er is nog even een opstoppingen wanneer een volledige bak met krieltjes de kombuis terug in valt. Maar na wat schoonmaak werkzaamheden gaat de stroom cocktails ongestoord door.

Het is rustig weer op het water en de boot doet eerst Brumunddal aan, waar een oerlelijk flatgebouw aan de kade staat (schijnt volgens Wikipedia het hoogst gebouwde gebouw te zijn van gelamineerd hout).

We zitten vandaag wel op allerlei uitersten: het grootste meer van Noorwegen, de oudste varende stoomboot en nu nog de hoogte houten flat van de wereld. Het moet nu wel eens ophouden.

De boottocht is leuk en we zien een gevarieerd berglandschap.
Na Brimunddal komen we in Hamar uit, waar we praktisch als enigen uitstappen. De andere toeristen eten lekker door. En ook op de kade van Hamar zijn veel nieuwe opstappers.

Vandaag houden wij een rustdag in Hamar. Slenterend door de plaats, een ijsje, een milkshake daar en een bankje daar. Ja, dat zo'n beetje. Voor vanavond hebben we een hotel in het centrum van de stad (of dorp).

Bij inchecken worden we direct getraceerd met thee en een aardbeien gebakje. Mjammie!

Geschreven door Naar-het-zuiden