We worden wakker in Ringebu. De eigenaresse is al druk in de weer met bijen en een imkerpak in de grote tuin. Je kan honing in fotorolletjes formaat bij haar kopen, maar wij hebben nog aardbeien jam, dus slaan we dat af.

Als we het dorp inkomen is er geen levendigheid te bespeuren. De cafés zijn nog dicht en een slager, die wel open is, met veel wild in de etalage verkoopt geen koffie met een punt of klein dingetje voor erbij.

We zetten voor het café ons brandertje maar aan en voor dat we het weten staat de koffie klaar.

We komen Hanna nog tegen, een verlegen Duitse pelgrim die ook in ons pelgrimhuis verbleef, die het liefst stilzwijgend ons wilt passeren en oplossen in de verlaten winkelstraat, wat haar niet lukt.

Een enorme kaasschaaf staat dan op ons te wachten in het dorp. De betekenis is ons onduidelijk, maar wel leuk voor op de foto.

De etappe van vandaag is niet een moeilijke. Geen wilde stijgingen met natte beekjes en gladde stenen. Nee, het loopt gewoon lekker en het uitzicht is prachtig.

Eindelijk zien we langs de berm borden waar je in een tuin wat kunt kopen. Verlekkerd zitten wij onze smaakpapillen al af te tasten, een lekker frisje met een roze koek of zo. Zakje chips is ook wel welkom. Een bami bal of kroket is wellicht wat te veel gevraagd maar zou toch kunnen.
Dichterbij komend valt de verkoop toch wat tegen. Noorse grijze sokken of een Noorse truien kan je hier enkel aanschaffen.

Plots worden we leuk verrast door een kolkende waterval. Het water klotst langs alle kanten en dendert naar beneden. Wat een woeste massa. Indrukwekkend om te zien.

Vol goede moed gaan we verder en niet veel later komen wij bij een veld vol aarbeien plukkers. De hiërarchie van de plukkers zie je goed. Aan het eind van een rij staan de wegbrengers. En er wordt in de rij veel overlegd: zal deze aarbei al goed genoeg zijn? Van grote hoogte kijken wij mee. Het is dan spannend. Ja, daar gaat toch het schaartje in het zomerkoningplantje. Niet veel later gaat er weer een plankje naar de wegbrengen.

We komen nog een pelgrim centrum tegen, waar we onthaald worden met koffie of thee. Een stempel in ons pelgrimspaspoort volgt en wij gaan weer op stap.
Jammer dat het is gaan regenen. Niet fors, maar losse spetters. Bij een supermarkt kopen we spinazie met iets van captain iglo vissticks.

Onderweg snoepen we nog tijdens het lopen wat rode bessen. Ze groeien in het wild, als wij langs de bergpaadjes lopen (wat soms wel eens geitenpaadjes zijn).

We hebben op de camping weer een hytte gehuurd, midden tussen de fruitbomen. Leuk hoor. De pannen dampen al. De vissticks zijn niet zo krokant als de verpakking van de captain, maar smaken best wel goed.

Geschreven door Naar-het-zuiden