Een wat overijverige serveerster hadden we vanochtend in het hotel. Had je net een broodje op en je wilt nog een eitje pakken, weg is mijn bord.
Dan maar meer afwas voor het hotel, ik pak gewoon een nieuw bordje voor een tweede broodje.

In Brandu kopen we wat boodschappen, de apotheek wordt nog aangedaan voor een verdwaalde ontstane blaar bij de maestro en de locale bibliotheek voor een refill van de waterflessen. Leuk dorp, dat Brandu. Normaal gesproken kom je tijdens het lopen op het Olavspad geen enkele winkel of dorp, Brandu is een uitzondering op het pad.

Dan wordt het klimmen en klauteren. Ria heeft het over klimmen naar kruishoogte (naar het boek van Tosca Niterink, een aanrader overigens) en we blijven maar stijgen. Een eekhoorntje, een paard dat in transitie is naar een zebra en veel gruispaden.

Als we tijdens onze lunch aan een gruispad aan een broodje kaas zitten, dendert een grote vrachtwagen langs en hebben we een broodje kaas met gruis, een locale specialiteit.

Als we op kruishoogte zitten (Høgkorsplassen) treffen we een pelgrimshuis aan, zo'n mooi rood huisje.
Komt zo uit de Efteling. We moeten bellen voor een code en die krijgen we. Geld mag in de brievenbus die in het knibbel knabbel knuisje huisje zit. Geen electra, geen water, maar wel een waterbron, waar je water zo kunt scheppen. Een gasfornuis is er wel, dus koken we het water maar extra lang om het te drinken.

Met de meegebrachte boodschappen koken wij op kruishoogte een culinaire sterrenmaaltijd. Nu thee op de veranda.

Geschreven door Naar-het-zuiden