Laar ik beginnen met een tip: Mocht je in het Frich hotel in Kongsvold ooit komen en je maakt gebruik van het ontbijt: neem zeker een havermout koekje. Met vruchten en rozijnen, mjammie. Een uitstekende keuze.

Vandaag is het bewolkt en droog. Na het uitstekende ontbijt, had ik de havermout koekjes al genoemd, vertrekken we.
De weg loopt door het bos en langs de E6.
Samen met de trein en autoweg moeten wij een weg door de vallei heen. De trein gaat door een buis de bergen door, de auto's gaan met een mooie lus om de berg en wij, de wandelaars moeten de berg op.

Ter compensatie (en speciaal voor Joop) heeft de locale VVV enorme grote foto's gemaakt van de wildlife en verscholen in het bos gezet. Zo denk je echt dat je loopt tussen de elanden, vossen en grote beesten. Je zou ze ook in het echt tegen kunnen komen, wij worden deze dag slechts enkel verrast door schapen, die echt overal in het wild grazen.

Het begint met een stevige moeilijke klim. Onderweg kom je borden tegen dat een of andere historische koning (nee niet Olav) met koets en al over deze paadjes heen reed (je ziet op het plaatje zelf een lachende koning met kroon op), vergezeld door dragers en lakeien. Ik weet niet hoe die koning dit gepresteerd heeft, de paadjes zijn amper 25 centimeter breed en je kan net 1 schoen erin zetten. Maar als je een beetje fantasie hebt kan zelfs de gouden koets hier naar boven en naar beneden.

Ronduit spectaculair is een oversteek van een waterval. Het dendert en klots gigantisch, 3 stenen met een lijn, waar je je aan vast moet houden en gaan met die banaan. Leuk hoor.

We vervolgen de bergflanken van Drivdalen. De boomgrens gaan we over en komen aan op een soort maanlandschap. Overal schapen, we denken iedere keer dat het elanden zijn. Soms is het sneeuw en soms zien wij witte stenen voor elanden aan. Daar wij nu boven de boomgrens lopen en zelfs op het hoogste punt van het Olavspad zijn gekomen (1304 meter boven de zeespiegel) is het ronduit koud geworden.

Je kan iets verderop bij de boerderij Ryphusan in een onbediende hut overnachten (wij treffen hier Bregje, de Nederlandse pelgrim en de stille Duitse pelgrim aan, die wederom niets zegt), maar wij besluiten om toch door te lopen. Het pad gaat nu iets van 28 kilometer naar beneden. We gaan de Dovre hoogvlakte verlaten.

Langs een kapel (st. Mikaels kapel), waar een bronzen Michaelsbeeldje hangt, Rise engel genoemd, die tijdens opgravingen hier gevonden is.

Niet veel later vinden we een camping in Driva, waar we onze tent opzetten.

Geschreven door Naar-het-zuiden