We zijn vroeg op. Een prima slaapadres.
Twee bedden, een keuken en badkamer, wat wil een mens nog meer.
Het ontbijt doen we op de boulevard, waar we zien dat de tractoren het zand van het strand schoonmaken. Ook zijn fotograven druk in de weer.
Ze zijn druk om de tomaatrode zon, die net opgekomen is te vangen in hun lenzen, waarbij de golven van de zee achtergrond zijn. Het is hier een waar surfers paradijs, volgens kenners is het het Hawai van Spanje
Leuke kustplaatsen volgen elkaar op. De druiven flanken groeien anders dan in Frankrijk, hier kan geen tractor meer door. We klimmen de nodige heuvels. En ergens halverwege zo'n heuvel kan je kiezen voor een bergroute of een vervolg langs de kust. Wij kiezen voor de kust. Of dit een goede keuze is geweest, heel veel klimmen en heel veel dalen. Echte kuitenbijters. Het kost de nodige zweetdruppels. Het klimmen wordt beloond met fantastische uitzichten op de kust.
We willen eindigen in een pelgrimshuis. Hier kunnen maximaal 56 man in, maar bij aankomst is de herberg al vol. Het toeristenbureau kan verder niets, behalve dan zeggen dat alles vol zit.
Wij doen een rondje door de stad en komen tot dezelfde conclusie. We trekken door en gaan wildkamperen. Het mag niet in Spanje, het is er verboden.
We zoeken een mooi stukje groen op in het bos en de tent is al snel neergezet. Wordt vervolgd...

Geschreven door Naar-het-zuiden