We nemen afscheid van Lillehammer. We checken uit, bij de lobby nog koffie en weg zijn wij. Boodschappen op de hoek van de straat en de route eens opzoeken.

Er is een man vermist met een rollator en een grijze trui. We worden aangesproken of we op willen letten en direct de politie willen bellen.

Niet veel later zien we een heel team politie medewerkers in de weilanden prikken en zoeken. Wij kijken ook maar eens goed.

Langlaufers op wieltjes. Ja, het ziet er een beetje kneuterig uit, maar die razen voorbij. Niet op de stoep hoor, op de grote weg. We kijken onze ogen uit.

En dan is er Mia, een Tsjechische vrouw van een jaar of 30. Zij loopt ook het Olavspad, begonnen in Lillehammer. Eerder heeft zij tot Lillehammer gelopen. Gaat nu verder. Haar doel is de tocht uit te lopen, maar heeft weinig dagen. Zij wil in de buitenlucht slapen en heeft nog geen idee wat en waar. Een tentje heeft zij niet. Wij gaan verder, wensen haar succes en wie weet zien wij elkaar weer.

We passeren Faberg, een slaapdorpje. We willen het niet wakker maken, dus gaan snel door.

Het lopen gaat gemakkelijk, althans het eerste stuk. Er wordt op zaterdag hard aan de weg gewerkt, 2 tunnels worden geboord onder een berg en de vrachtwagens rijden af en aan met gruis. De couleur locale grijs in vijftig tinten gaat in onze poriën als ze over al die gruispaden rijden.

Daarna wordt het pas echt leuk. We hadden al mooie uitzichten op de bergen, maar gaan nu het bos in. Een mooie waterval (kjaerlighetfossen, de waterval van de liefde) volgt even later. Je moet er wel even voor omlopen, maar het is zeker de moeite waard.

De maestro was even achter gebleven. Hij had zijn Freek Vonk moment. Met Google lens maakte hij op het pad een afdruk van de uitwerpselen, die hij aantrof op het pad. Elanden moeten er zijn, zo hoor ik. We speuren verder, geen man met rollator en geen eland gezien.

Op de route verder komen we hierna nog prachtige watervallen tegen. Leuk om er zo langs te lopen, zo door de bossen.

Bij Hafjell zien we de skiliften draaien. Niet met ski's, maar met fietsers eraan hangend.

Het enige winkeltje wat wij tegen komen is een self service shop met streekproducten. We kopen er een half litertje aardbeien ijs en dat gaat gelijk op. Prima ijs, heerlijk.

Voor vanavond hebben we een soort b & b geboekt boven op een berg. Blijkt het geen b & b te zijn, maar een hotel. Er staat een bus met 30 Chinezen voor ons die hier ook intrek in nemen. Een hoop gedoe over de kamerindeling horen we. Wij krijgen een kamer met berg uitzicht en eten we wat in het hotel.

Geschreven door Naar-het-zuiden