Het pension in Cantabrica verlaten we rond negen uur. Het uitslapen bevalt ons goed.
De Dia supermarkt is al open en verwacht ons al.
Met verse spullen gaan we op stap. Plots komt er een groepje pelgrims aan, daarna nog een paar sets. Het wordt druk op de tocht. We willen niet in colonne lopen, dus kiezen wij voor koffie. Koffie is altijd een goed idee.
Het valt ons op dat er steeds minder koffie barretjes op de route zijn. De brander gaat aan en onze thuis barista zet zelf een bakje. We nemen gepast afscheid van ons gastankje, hij heeft net zijn laatste kracht gegeven aan het laatste bakje.
We lopen parallel aan de N634, een lokale b-weg. We kruisen deze weg meermaals. De route is minder spannend dan verwacht. We zien de kust wel, maar meer op afstand. Landerijen, bonenvelden en koeien. Die ruik je ook wel.
De mensen laten, hoe groot het bonenveld ook is, allemaal verdorren. Oogsten doen ze (nog) niet.
We eindigen vandaag in Tapia de Casariego. Bij een streekhotel, waar we gebruik mogen maken van de keuken. In het dorp kopen we wat en gaan de haven bekijken. Hier zit nog een vuurtoren op een soort eiland. Met een brug over en je ziet de enorme golven beuken op de kliffen. De vuurtoren is klein, maar staat er wel als baken. Rond de haven zijn nog wat terrassen, die wisselend gesloten en open zijn. Wij kiezen meestal voor de gesloten terrassen, maar worden gelukkig snel doorverwezen.Aan de horecatijden in Spanje kunnen we nog steeds niet wennen. Het wordt tijd om in ons hotel wat te eten in elkaar te flansen.

Geschreven door Naar-het-zuiden