Donkere wolken. Het wordt een grijze dag. Buienradar geeft een hele dag regen aan. Dat belooft niet veel goeds. De regenbroeken gaan alvast maar aan. Gelukkig bleef het vandaag droog. De dreiging bleef wel de hele dag.

Het was een merkwaardige combinatie, een camping en een soort hotel op hetzelfde terrein. De douches mocht je nemen op het campingterrein, met een chipkaart om het gebouw in te komen. Van het keukentje mocht je ook gebruik maken, maar daar moest je weer geld op de chipkaart voor opladen, voor het gebruik van het gasfornuis. Aan die poepelegein deden we niet mee. In het keukentje zagen we nog ergens achter een paar pannen een elektrisch pitje, wat we gisteravond hebben gebruikt. De electra was gratis.

Maar goed, vandaag dus. Leuk te zien dat we weer op de koninklijke blauwe kroontjes route lopen. Langs de camping, langs een meer en dan gaan we de heuvels in. Dit keer zonder veel glibber glad paadjes, maar af en toe wel steile stukken. Vanochtend zagen we nog een pelgrim hinkend lopen, gisteren had zij een misstap gemaakt en was nu haar trip aan het afbreken en onderweg naar huis.

Bij een apart uitziende kerk scoren we nog een stempel voor in het paspoort en klimmen naar Hjerkinhøe. Op het hoogste punt van de berg staat een mijlpaal, nog 208 kilometer naar Trondheim. We vieren dit direct met koffie uit het brandertje. De uitzichten zijn, hoewel de dreiging in de lucht, nog steeds prachtig.

Besneeuwde bergtoppen zijn goed zichtbaar. De route is gevarieerd, we zien veel leuke aparte vogels en 3 kakelende Noorse pelgrims, die zo opgingen in hun gesprek dat ze de mijlpaal van 208 kilometer niet zagen, ondanks dat wij er met een dampende kop koffie zaten.

We dalen de berg af om naar de E6, een drukke autoweg te komen. Deze route dendert ook hier op de hoogvlakte door. Maar net voordat we hier aankomen, buigen we af en dien nog één heuveltje. Dan zien we de vertrouwde planken en smurrie weer. Dan weten we: dat wordt weer een natte-poten dag. Inmiddels zijn wij volleerd om de smurrie te ontwijken. In een rivier die wij moeten oversteken liggen nog 4 keien, die net boven het water uitsteken. Hup, hup, hup, hup en wij zijn over.

Het lukt ons vandaag om droge voeten te houden, wellicht zijn we nu geroutineerde profs geworden en weten we hoe het moet.

In Kongsvold vinden wij vandaag ons onderkomen. Ook dit is een plaatsje met 3 huizen en een kruidentuin en verder niets. We kunnen in het restaurant daar eten, maar besluiten een culinaire sterrenmaaltijd uit de tas te nemen.

Geschreven door Naar-het-zuiden