We verlaten vandaag de Via Campanniensis (de route van de Ardennen naar Bourgondië) en beginnen aan de Via Lemovicencis.
En ja, als je aan zo'n nieuwe route begint moet je goed opgeladen zijn. Lekker geslapen en ze hebben in dit hotel zo'n heerlijke regen douche. Die moet je heet nemen, dat is goed voor je rug.
Wat ze er niet bij zeggen is dat je na het douchen je de douche deur direct dicht moet doen, wat wij niet deden. Dat leverde een brandalarm op, door de stoomvorming, ons lampje van de brandmelder knippert hevig en kleurt rood. Een knoeiharde sirene loeit door het hele gebouw.
Het hele hotel op stelten. Geschreeuw, ge-ren op de trappen en iedereen naar buiten. Met vlug een t-shirt aan en een broekie ook maar naar beneden. In een flits zien we ontbijtgasten uit de zaal hun ontbijt afbreken en twijfelen of ze hun jus d'orange mee zullen nemen naar buiten.
Met een onschuldig gezicht van wat is er aan de hand lopen we maar mee. De melding is gelukkig niet te vinden en onze hotelkamer is één grote wasdrogerij, dus zijn blij dat er geen verdere inspectie volgt. We mogen weer terug naar onze kamer.
Hier proberen we het koffie apparaat dat cupjes inslikt zonder koffie te geven. Het is dus zo'n dag.
We starten de Via lemovicencis via de basiliek van Vezelay, die op de lijst van Unesco staat. Nonnetjes op straat wensen je bonne route. Vers stokbrood mee, de dag kan nu echt beginnen. Gisteren was het een zware tocht, vandaag doen we minder kilometers. De route is minder stijgend, maar door het water van gisteren lijkt het soms of we op een rivierbedding lopen. In de bossen liggen veel overwoede takken. Het zonnetje is er gelukkig wel weer!
Bij een kerkhof nemen we gepast afscheid.
Afscheid van ons gastankje. Hij heeft ons veel warmte gebracht, vanaf Den Bosch tot hier. Met moeite perst het tankje er nog twee kopjes thee uit. De bijpassende cake, die bij een dergelijk afscheid hoort, vervangen wij voor nootjes. Geen bloemen, wel veel mooie woorden. Bij de bak met rouwverwerkingselementen vind het tankje zijn welverdiende rustplaats.
Onderweg nog twee mooie kastelen. De mooiste is chateau de Bazoches, de plaats waar wij vanavond overnachten. Een simpel hotel, gelukkig zonder een brandalarm.

Geschreven door Naar-het-zuiden