Het is fris vanochtend, een graad of 18. De zon wilt doorkomen. We hebben het hotel inmiddels verlaten.
Er wordt bij de bakker naast een stokbrood nog wat lekkers voor bij de koffie gehaald en dan gaan we. Al snel komen we in de bossen, smalle laantjes en lopen zo wat kleine dorpjes in.
Een mooie paleistuin, je kan er niet in, maar wel gluren door de hekken. We zijn net paparazzi en bewonderen de symmetrische afwerking. Een fotootje door de hekken, we verwachten elk moment een blaffende honden. Die horen we praktisch bij elk afgesloten hek. Het blaffen blijft uit.
Verderop in het dorp moeten we weer kiezen. Doen we de originele route, dit keer door de heuvels of gaan we (terug) naar de kust.
Jazeker, je raad het al, natuurlijk kiezen we de kust. En in wat voor leuk dorp komen we nu aan: Cudillero. Het is een dorp dat zo het zesde dorp van de Cinque Terre in Italië zou kunnen zijn. De huizen zijn aan de heuvels geplakt, net aan de monding van de zee. Helemaal rond, in de monding van een soort baai. Errug leuk. Een extra foto rolletje heb je hier wel nodig.
Een bus toeristen is ook aangekomen, er is nog een tunnel met een soort lavada onder een berg, wat apart is. Enkel het toeristentreintje ontbreekt nog.
Wij gaan door. Na even een saai stuk langs een autoweg passeren wij weer bossen en wat landerijen. Je kan zo je fruitschaal weer vullen. Je komt het allemaal tegen onderweg , in bomen en struiken: Citroenen, kiwi's, mandarijnen, boomtomaten (speciaal voor Ria, dit zijn geen kokosnoten of rijpe olijven), walnoten, appels, peren en sinaasappels. Naast de bramen, die echt kleiner zijn dan die in Nederland groeien.
We klimmen en dalen nog even, zien wat strandjes vanuit grote hoogte en duiken de bossen weer in. We eindigen vandaag wat vroeger, het begint te motregenen, maar komen droog over. In Soto de Luina stoppen we. We nemen intrek in een hotel, wat ingericht is als oude kleermakersbedrijf. Langs oude naaimachines en paspoppen vinden wij onze kamer naar de oude zolder, waar nog schetsen van pakken door couturiers zijn gemaakt.

Geschreven door Naar-het-zuiden