Ondanks dat we geen ontbijt hadden besteld, mochten we toch voor nop gebruik maken van het restaurant, wat de eigenaar ook had. Dit restaurant zat 100 meter vanaf zijn huis, waar we een aparte kamer hadden. Dat laten we ons geen twee keer zeggen.
Zijn vrouw is al in de weer met een roerei (met bacon) en de churros staat ook al op tafel.
We zwaaien uit en gaan op pad. Het weer is gelukkig nog steeds zonnig en veel pelgrims vandaag. Tijdens ons ontbijt spotten we er zeker al 6. De bossen wachten. We zijn al snel in Mondonedo, waar een grote kathedraal boven het dorp uitstijgt. Als we hier amper een meter binnen komen, staat er al een vrouw met een stempel te zwaaien. Nou, die wil graag. Een stempel volgt in ons pelgrimspaspoort en wij mogen de kathedraal gratis bezoeken. Normaal moet je er voor betalen. Dat is het tweede voordeel van vandaag. Het kan niet op.
Bij de kathedraal kan je kiezen voor de traditionele route over de heuvels of een afgeleide 5 kilometer langere variant. Die gaat minder steil.
Wij willen de traditionele route wel doen, maar kennelijk hebben we ergens een verkeerde afslag genomen. We lopen de langere variant. En die gaat eerlijk gezegd ook behoorlijk pittig de heuvels nog over.
Wel komen we de lamp van Aladdin nog tegen. We wrijven er maar niet over, voordat je het weet gaat de geest uit de fles. Of uit de wonderlamp natuurlijk.
Echte dorpen komen we niet tegen, wel mooie berggezichten.
Plots komt de traditionele route er weer bij en de aftel kilometer bordjes volgen weer. We zitten nu rond de 140 kilometer nog. Eindigen doen we in Abadin (nee niet Aladdin), waar meer pelgrims dan inwoners zitten. Wij hebben een eigen kamer, naast een pelgrimshuis. En hé, wat leuk, onze scrabbelaars van eergisteren zitten er ook weer. Ze hebben amper oog voor ons. Er moeten nog woorden worden aangelegd.

Geschreven door Naar-het-zuiden