Naast ons hotel stond ook een honden hotel. De bewoners van dat hotel waren al vroeg wakker. Wij dus ook.
Ook in ons hotel stonden de koffers om naar een volgende locatie te brengen voor de deur. Wij twijfelden even of wij onze rugzakken er ook naar bij te zetten. Nee, dat doen we niet. Je weet nooit waar ze naar toe gestuurd worden
In de ochtend is het druk op het land. De maïs is geoogst en de tractoren rijden af en aan. De overgebleven plupjes maïs worden vermalen, stuk gereden en bemest. Het stinkt een uur in de wind en tractoren blijven maar rijden. Je vraagt je af wanneer de maïs geoogst is. Zelden hebben wij boeren deze zien oogsten. En opeens is het allemaal gehalveerd, de maïs is weg
Al snel zijn we op de route terug. Het is een redelijk makkelijke etappe. Meer horeca onderweg en gek genoeg minder pelgrims dan gisteren. Of ze lopen ver vooruit (dat kan, wij zijn wat laat) of ze moeten nog komen.
Over bergvalleien lopen wij. Grote windmolens draaien, door de bossen lopen we. Een heilzame bron met geneeskrachtig water stroomt nog ergens. Goed voor reuma, voetklachten en alle andere aanverwante ziekten.
We tappen een litertje bij de bron. Kakelvers en het ruikt naar anijs. Baad het niet, dan schaad het niet niet. Vanavond maar een badsessie houden. Je weet nooit waar het goed voor is. Daarna een eindeloze weg door de heuvels. We hadden al ergens gelezen dat er 15 kilometer niets te verkrijgen zou zijn. Het is dan ook tijd om tijdig dit gebied snel uit te zijn.
De zee is plots zichtbaar. En dat na al die weken zonder zee. De plaats Cee met een geweldige zee. Je ziet het in de verte liggen.
Vanavond slapen we bij hotel Larry in Cee, op het balkon zien we nog de restanten van een wasje op 30 graden, wat wij net gedraaid hebben Morgen kan de was weer aan, het is nog steeds rond de 30 graden en het droogt waar je bij staat. Gelukkig horen we tot nu toe geen honden geblaf. Slapen moet makkelijker gaan. Morgen naar Finistererre. Nog iets van 18 kilometer.

Geschreven door Naar-het-zuiden