Normaal gesproken zouden we op deze camping wel wat langer willen blijven. Leuk hutje, mooie omgeving, maar verder helemaal niets, qua horeca of winkeltjes.

Ach, het is ook maar goed ook dat we vertrekken. We zijn de camping nog niet af of het begint te miezeren. Inmiddels zijn wij ervaringsdeskundigen. Het kan dan niet lang duren voordat het echt regent. De knalrode poncho's staan zich klaar te maken om aangetrokken te worden.

Ria had nog gisteren nog een toetje beloofd, een klim van 250 meter, aansluitend een vlak stuk. Totaal 23 kilometer. Ria kan wat ons betreft de pot op. Wij stoppen na het toetje vandaag, na de beklimming. Nouja goed, een stukje vlak erbij, als een koffie of thee erbij na het dessert. We willen vandaag naar Otta toe.

De klim is fors en zeker met de poncho's aan vervelend te doen. Het broeit, met een gewicht op je rug naar boven lopen. Watervallen, stenen, het komt ons inmiddels bekend voor. Ria belooft nog grote kans op elanden. Wij spotten iets soortgelijks, namelijk schapen in het bos. Die zich overigens makkelijk laten vinden: ze hebben allemaal een bel om zich hangen. De elanden zijn zeker met vakantie.

Als we eenmaal boven op de top staan hebben we een mooi uitzicht op het dal. De regen stopt, de poncho's kunnen weer uit.

De afdaling is gemakkelijk en gaat veelal over zompige rivierbeddingen. Nu het stukje plat lopen en bij een soort apk station, waar iedereen zijn motor van de auto aan laat staan (dat doen de Noren wel vaker, zelfs bij een bezoek aan een supermarkt, de motor blijft aan en na 10 minuten stappen ze zo weer in) drinken we koffie.

Otta is dan in zicht. Hier stromen 2 rivieren samen, 1 groene en 1 blauwe. Ze smelten zo verder als 1 blauwgroene rivier. De kleur groen zou van de gletsjers komen.

In Otta boeken wij vandaag een hotel, er is er maar 1 in de stad, dus hoeven we niet echt te kiezen.
We zijn lekker vroeg hier vandaag. Een extra wasje en uitstippelen van de komende route.

Het blijft vaak een moeilijke puzzel. Op zondag zijn de winkels gesloten, daar zit wel of geen accomodatie, zoveel kilometer verder en ook met de stijgingen van het parcours. En rekening houdend met ontbijt lunch en avondeten, want supermarkten zitten niet overal.

In Otta is er veel bedrijvigheid. Winkels die echt open zijn, een Macdonalds (die dan helaas geen milkshakes verkoopt, maar gelukkig de buren wel) en een aantal sportwinkels. Hier moeten wij zijn voor een navul van ons gastankje en wat gevriesdroogde maaltijden. Die hebben we nodig als we de Dovre hoogvlakte willen overgaan.(en die niet later verkrijgbaar zijn).

Kortom: een regelmiddag. Voor morgen en overmorgen hebben wij al onderdak geregeld. We zien steeds meer pelgrims onderweg en er zijn op de route weinig accomodaties.

Laten we vanavond maar eens naar de Amerikaan gaan, ik heb een tafeltje voor twee gereserveerd, ik heb gebeld, ze weten er van, iets met een moeilijke naam, maar had wel een gele M voor de deur staan.

Geschreven door Naar-het-zuiden