Het leek gisteravond wel of we op de camping van Lowlands stonden. Overal kleine koepeltentjes en de grote huurtenten stonden vol met stapelbedden. Een groep jongeren had zich hier neergestreken.
De campingeigenaresse adviseerde ons om vanavond te gaan racletten.
Tsja, dat zou moeilijk worden. We hebben in de rugzak een pakje lachende koe kaas, maar om dat nu te gaan gebruiken leek ons iets te veel werk.
Uiteindelijk begrepen we dat we de raclette moesten gebruiken, een droogtrekker voor de douche, als we die zouden gebruiken. Dat woord was ons niet bekend. Ondertussen zaten we wel met een half opengebroken pak lachende koe kaas.
We vertrekken voor dag en dauw. Het wordt vandaag weer warm. We hebben goed geslapen en alle gasten van koepeltentjes slapen nog.
We hebben de keuze om terug te lopen om de route te vervolgen of een stuk te lopen via een autoweg. We kiezen voor het laatste, het is niet erg druk op de autoweg en na een brug pakken we de route op.
Oei, we klimmen, klimmen en klauteren. Of er geen eind aan komt.
Het uitzicht is prachtig, de bergen zijn in het ochtendlicht op zijn moois.
We komen in Estelette aan rond het middaguur. Doorlopen is geen optie, een vervolgstop is er pas weer over een kleine 18 kilometer.
We stoppen hier, het is warm zat. Als eerste gaan we op zoek naar een slaapplaats. De camping zit vol, 2 hotels in het dorp zitten vol, dus we gaan naar het toeristenbureau. Hier krijgen we een adres van Andy Bleu mee, een lokale kunstenaar, die ook slaapplekken heeft.
Hij is thuis en heeft een stapelbed in de aanbieding. Wel komt er nog een Belgische dame.
Prima geregeld, we doen 2 verse lakens over de bedden, zetten de tassen in de kamer en gaan het dorp verkennen.
Wat een feest is het om nog het staartje van de markt mee te pakken. Het is druk in het dorp. Alles draait hier om lokale specialiteiten. Baskische koek en vooral pepers. De estelette pepers zijn een begrip hier.
Praktisch ieder huis is versierd met deze pepers, je kunt ze ook in de tuinen zien groeien. Toeristenwinkels hangen vol met pepers.
Om 5 uur is er een Baskische kaatsspel, wat eigenlijk squash zonder batje is. In mooie kleding wordt er tussen 2 teams (van verschillende dorpen) enorm gemept tegen de wand. Wij hebben samen met het uitgelopen dorp een plaats op de tribune opgezocht. En klappen mee als er een punt gescoord wordt.

Geschreven door Naar-het-zuiden