Oeioeioei, het was storm vannacht in Saint Severin. De kippetjes waren al vroeg op stok gegaan.
Onze tent wapperde aan alle kanten en is toch echt stormproof gebleken. We verlaten ons verblijf adres en we gaan dit keer eens niet de bossen in. We volgen -saai maar wel waar- een stukje weg. Het landschap is veranderd, geen heuvels of bergjes.
Overal grote tuinen, waar niets mee gedaan wordt. Ja, soms wordt er nog een schaap of geit losgelaten. Maar veelal gras en nog eens gras.
De dorpjes volgen elkaar snel op. Geen winkels, geen bakkertje of lokaal supermarktje. Niets van dit alles. Soms lopen we achter het dorp, door landweggetjes of verweerde grindpaden. Een nieuwe loper (Joop) haalt ons in bij een koffie break en wenst ons succes met onze tocht. Wij wensen hem hetzelfde en zullen hem wel vaker onderweg tegen komen.
Het einddoel is vandaag Huy of zoals de Vlamingen zeggen: Hoei. Hier wordt jaarlijks een wielerronde gereden en dat zie je duidelijk op het asfalt. Overal aanduidingen van Huy en fietsen. In het centrum van de stad ligt onze hotelkamer, af te halen met codes. Wij voelen ons een echte James Bond als wij niet veel later de code gekraakt hebben en de bonte was op volle toeren draait. Dat laatste is niet echt James Bondachtig, maarja, dat moet ook gedaan worden. We hebben niet een kledingcollectie van een paar weken bij ons.
Inmiddels zijn we weer bij de Maas aangekomen (waar wel de grote schepen varen) en eten bij de beste frituur van heel Huy alle goudgele frieten op.

Geschreven door Naar-het-zuiden