Nog even een korte terugblik op gisteren. Marc was aan het eind vooruit gefietst om ons avondeten van 18.00 uur veilig te stellen. Eenmaal daar is het een prachtige, idyllische plek waar we verblijven. Vooral “beroemd” ( je moet in het viswereldje zitten) omdat het een vliegvissersparadijs is. (er worden hier wereldkampioenschappen gehouden)
We wilde gisteren een taxi nemen vanuit Kelowna, zodat we de 55 km klim niet hoefde te doen, maar alle taxibedrijven zeiden:” nee” tegen fietsen meenemen.
Vandaag hebben we via de gastvrouw van de logde kunnen regelen dat ene Tim ons, met de fietsen in zijn truck ,100 km gaat vervoeren. Dat is heel fijn want het wordt 41 graden vandaag. We zitten in het allerheetse deel van Canada ( op de een of andere manier associeer ik Canada niet met tropische temperaturen ). Maar ze noemen het hier “ the dessert”. Tim rijdt zijn pick-up rond half 9 voor. Hij kletst graag en is een heuse Trump fan ( ze bestaan nog). Ik denk “ niks zeggen Jeannette “ we moeten immers vervoert worden. Tim vraagt of het oké is dat ie Marihuana rookt. Uhhh is het hiervoor nog niet wat vroeg Tim? Ach zolang ie het gaspedaal maar ingedrukt houdt en recht blijft rijden. De wiet lucht komt ons tegemoet. Ik hoor Bob Marley: “ no woman no cry”. Hij moppert op van alles, vooral op de politiek. Hij heeft allerlei complot theorieën. Zo is de president van Canada, Trudaux, een communist. Zijn moeder zou een relatie hebben gehad met Fidel Castro ( look at Trudaux en he looks like Fidel). Enfin on half elf staan we bij Spences Bridge. Het is hier heet maar prachtig. Een enorme canyon waar we in fietsen. Tijdens het afdalen voelt het alsof er vijf föhnen op de heetste stand op je gericht staan. We logeren bij een rafting resort. Een soort van glamping. De rest van de dag hangen we bij het zwembad. Morgen zullen wel vanwege de hitte om zes uur vertrekken. 110 km naar Hope. Als het goed is, is het daar koeler......(?)

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek