Oh boy wat een dag!!! Gisteravond kwam Marc erachter dat de route vandaag 150 kilometer zou zijn. Hoe had dit in de planning kunnen gebeuren ?? Echt niet te doen in dit bergachtige landschap. Maar ja de hotels van de hele route zijn al geboekt... hmmmm. In ieder geval vanochtend vroeg gaan fietsen, rond kwart voor 8. Oef wat zijn de bergen hier zwaar na een uurtje fietsen hingen we allebei hijgend over ons stuur. Met tevens de gedachte dat 150 km echt niet ging lukken. De Nieuw zeelanders vinden een tandem maar bijzonder, ik zwaai wat af achter op de fiets want iedereen toetert en zwaait. Om kwart over twee hadden we er 90 km opzitten ( twee bergketens gehad) en kwamen we in het plaatsje Waihi. Marc wist dat daar om 10 voor half vier een bus zou gaan naar Tauranga (onze geplande eindbestemming). Aangekomen aldaar zei de mevrouw van het bus gebeuren dat ze niet wist of de fiets mee kon ( die moest namelijk in het ruim van de bus ) en dat het aan de chauffeur is om te bepalen of de fiets mee kon ( lekker dan). Enfin 10 voor half vier natuurlijk geen bus, wat staan kletsen met wat andere wachtenden. Uiteindelijk kwam de bus om kwart over vier aankakken en de buschauffeur zei dat de fiets niet mee kon!!! Ik zei tegen Marc : " knikker die fiets dat ruim in ". Marc maakte plek in het ruim en werd geholpen door een alleraardigste tandeloze Nieuw-Zeelander. Enfin en zo zaten we dan toch in de bus op weg naar het door ons geboekte B en B. Deze B&B blijkt een villa te zijn van een wat typische meneer met, wij vermoeden, een oostblokse mevrouw ( voor een beeld denk aan Melania Trump maar dan met extra Botox ). Wij waren echt zo mega vies ( Marc zat onder het smeer) en we werden echt naar een smetteloze witte kamer gestuurd. De heer des huizes is dus wat eng, mochten jullie na vannacht niets meer van ons vernomen hebben: B&B seascape in Tauranga.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek