De Baltic-tour gaat vandaag naar het zesde en laatste land van onze vakantie : Estland. Eerst een ontbijtje. We zien dezelfde varkensribbetjes bij het ontbijtbuffet staan als Marc gisteravond gegeten heeft. En die ribbetjes zijn niet goed gevallen. Marc is misselijk en voelt zich niet lekker. Dat is niet fijn. Terugdenkend aan zijn avondmaaltijd gisteren, komen we tot de conclusie dat er best ranzige voeding bij zat. Daar waren de varkensribbetjes ( nog wel van eigen huis, maar wellicht hebben de varkens iets te lang rondom het huis verbleven?). Een ander discutabel potje bestond uit ingemaakt vlees in een soort van zuurkool. En de champignonsoep ( Marc hoopte op een helder bouillonnetje) was een dikke oranje pap. Enfin gelukkig heb ik altijd roze jongens bij me ( ibuprofen ) en nadat Marc er een had genomen ging het iets beter. Na 30 km fietsen kwamen we bij de grens. Helaas moesten we vervolgens 30 km op een soort van snelweg fietsen ( deze weg heet ook nog de A1). Soms passeerde een vrachtwagen zo dicht dat we helemaal naar de zijkant van de weg werden geblazen, waar gelukkig grint lag. Bij de eerste beste plaatst gelunched, echt een topper van een salade. Daarna 30 km lang de wind pal van voren, dat viel niet mee. Het is wel super mooi en leeg. Het taaltje hier klinkt meer skandinavisch dan de Letse taal. Het valt me op dat er best veel vrouwen van middelbare leeftijd op het thee-lepel-vrouwtje lijken ( een rond koppie en een scheiding in het midden van het haar). Een soort van moeder van Wickie de Viking ( daar is ie weer ). De wind is zo heftig dat we om de 10 km even stoppen. In de middle of niks is onze slaapplek. Het is een soort vakantie kolonie. Wij hebben onze eigen woning, met prachtig uitzicht ( zie foto). Een groep dames is op retraite. Met nog een roze jongen op gaat Marc slapen. Hopelijk morgen weer gezond op.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek