Er zijn van die dagen....en vandaag is zo'n dag. Ik klaag natuurlijk niet want deze vakantie is top, dus lees dit met deze wetenschap in gedachte.
Enfin na een wat schlemielig ontbijt ( anders kan ik het niet noemen ) gingen we lekker peddelen langs het meer van Taupo. Dit meer is denk ik zeker zo groot als het meer van Genève. We hadden in deze route twee opties: een mooie rustige route waarbij we moesten klimmen of de snelweg. Ik koos dapper voor de eerste. Ik moet zeggen, die klim verliep prima. Onderweg naar de top veel gezwaai en getoeter, op de steile stukken want dat maakt indruk op de mensen. Daarna werd het wat meer bewolkt en het werd allemaal wat zwaarder. Ken je het gevoel dat je een heuvel of een steile weg op fietst en dat je op het einde nog even aanzet want je bent er bijna?....ja dat gevoel alleen wij waren er dan niet... dan zie je weer een hele lange steile weg en telkens wanneer je denkt: " nu is het toch echt klaar", volgt er wederom na een bocht een plak steil asvalt. Een ander ding, dat de fietsers onder ons vast herkennen is, dat je naar beneden mag maar de tegenwind zo fors is dat je nog krachtig moet trappen om naar beneden te komen. Nou dat was vandaag, ook nog een beetje regen ..... en het laatste stuk had ik het wel even gehad. Van voren hoorde ik vaak geroep: " doe jij daar achter nog mee" . We zijn uiteindelijk gearriveerd op een super plek (zie ook de foto's ) zo"n gaaf hotel in een prachtig landschap. (Uitzicht op de Mount Ruapehu) We blijven hier twee nachten. Morgen gaan we een gave berg trail lopen van 20 kilometer (Tongariro Alpine Crossing) (ik heb mijn fitpunten voor deze week weer binnen). Zo lekker eten.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek