Vanochtend voelde Marc zich weer wat beter. Hij had weer zin in ontbijt. Bij het verlaten van onze woning om te gaan ontbijten, troffen we buiten een clubje yogaënde dames aan. We konden voor het ontbijt aansluiten aan de lange tafels waar ook de retraite dames aanzaten. Gezellig? Nou echt contact maken blijkt toch lastig. Wel leuk om naar hun ontbijt gewoonten te kijken. Een groot bord gekookte meergranen rijst met een dikke klont boter erin. Na de koffie werden we uitgezwaaid door de thee-lepel-dame ( eigenaresse ) die met belangstelling naar onze fiets keek. En daarnaast de opmerking maakte: " it looks funny". Hmm voelde een beetje alsof we een rijdende freak show waren. Ach ja begrijp nu beter dat mensen lachen wanneer we voorbij fietsen. Of zoals een Poolse mevrouw zei:" We weten dat er tandems bestaan, maar we zien er nooit één". Enfin de zon scheen, wij gaan op weg naar Haapsalu. Spreek uit ( ik heb geoefend met de serveerster): Haaaaaaapsaaaaloe. We treffen weer veel leegte: Estland is even groot als ons land er wonen alleen maar 1,3 miljoen mensen. Dat is a different kind of koek, zoals Louis zou zeggen. Het is zwaar, althans ik heb het zwaar : ik weet soms niet hoe ik moet gaan zitten en dan beweeg ik veel. Marc moet de fiets dan in balans houden. Haapsalu blijkt een leuke plaatst aan de zee. Het barst van de prachtige houten huizen. We slapen zelf ook in een mooi hout pandje. We vinden een heerlijk restaurant. Marc was alweer klaar voor mosselen.., ( tis toch risotto geworden ). Morgen de laatste etappe van deze fietsreis naar Tallinn.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek