Heerlijk geslapen in ons smetteloze witte bedje. Oh niet vergeten voor de liefhebbers: Melania heet: Tatiana en ze is Russisch en afkomstig uit Zuid West Siberië. Ze was onder de indruk van de tandem, als voordeel van het fietsen noemde zij: "You can eat what you want" ( bedenk zelf het accentje er even bij) en als nadeel van het fietsen:"'you can not take many clothes". Nee dat klopt Tatiana en daarom begint het fiets tasje inmiddels al aardig te geuren, er moet nodig gewassen worden. Enfin de gastheer en dame gingen ons uitzwaaien en nadat ik de gebruikelijke grapjes over het achterop de tandem zitten in ontvangst had genomen gingen we op weg. Eerst even naar Mount Manganui. Een soort Benidorm van Nieuw Zeeland, maar dan met een gekke berg erbij. Maar ook op zoek naar een fietsenwinkel, we hebben een lam schroefje in de bagagedrager. Niet handig en na nieuwe schroeven (en locktide?) konden we op weg. Oef wat een rit vandaag, niet steil of zo maar langs de snelweg waar alles weer met 100 km per uur voorbij raast echt niet fijn. Daar ga je vanzelf harder van trappen. De 100 km deden we dan ook snel, af en toe wat regen. In de middag scheen het zonnetje en kwamen we langs the Blueberry corner, echt geweldig ze verkopen alles met aardbeien, bosbessen etc hmm ijs waar ze al dat fruit bij doen echt top. We zijn nu in Whakatane waar we morgen met een boot naar White Island gaan om een van de weinige actieve (bezoekbare) vulkanen van de wereld te bezoeken.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek