Gisteravond konden ze nog niet vertellen of we vandaag naar White Island zouden kunnen gaan. Vanochtend om 8.00 uur hoorde we dat het door ging: joehoe. We gingen met een boot waarop zo'n 25 mensen konden, een niet al te grote boot. Het is zo"n 50 km varen, we zouden er ruim ander half uur over doen. Wel vertelde de schipper " tussen neus en lippen" dat er een ruwe zee was. Ik had er niet echt meteen beeld bij, maar nadat we de baai uit waren gevaren wel. Holy moly wat ging de zee tekeer en ging die boot hard. Wel gingen we langzamer toen we een school dolfijnen tegen kwamen echt geweldig mooi om te zien: "flippers"
Enfin de boot ging zo schots en scheef, het water liep het dek op en toen brak het moment aan waarop verschillende passagiers om ons heen begonnen te kotsen ( echt geen grapje). De kots zakjes werden aan en afgevoerd. Marc en ik waren niet misselijk maar lekker comfortabel voelt anders. De hoge golven vond ik best spannend dus het werd tijd om wat cognitief gedrags therapeutische principes tevoor schijn te halen, of te wel een positieve helpende gedachte. Zoals : " de kapitein doet dit vaker en weet wat hij doet. De boot kan echt niet om slaan hoor en als ie omslaat dan brengen de dolfijnen mij weer veilig aan wal, want dan doen dolfijnen, zo zijn ze". Uiteindelijk kwamen we aan bij de vulkaan zo spectaculair en bijzonder echt prachtig, Met helm en gasmasker op ( tegen de zwavellucht ) heb ik een mooie profiel foto voor LinkedIn ( ik heb hem even bijgevoegd) . De tocht over de vulkaan was erg indrukwekkend. Het idee dat je op een kollkende kokende steenmassa loopt is heel bizar. Overal stinkende stoom, kokende poeltjes en zure gassen. Bijzondere ervaring dus. Voordat we terug gingen kregen we een lunch ( hmmm voor hoelang blijft deze binnen boord bij ons gezelschap). Niet al te lang bij sommige passagiers bleek. Hierna zijn we naar Rotorura gereden met de auto. (Waar we gisteren al heen gefietst waren)
@ Joost: het klopt dat hier iedere dag aardbevingen zijn. Dat is eigenlijk normaal zeggen ze hier. Wij voelen ze niet maar de Nieuw Zeelanders wel.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek