Tatoe Bob heeft geen ontbijt. Veel te veel geneuzel voor een stoere biker. We kunnen wel koffie krijgen. Ik moet nog even bijkomen van de nacht. Onze kamer is echt prima, maar de Lodge ligt naast een spoorweg. Slagbomen kennen ze niet in dit deel van Canada. Dit betekent dat de machinist heel hard toetert als ie er aan komt. Fijn voor de beren, maar wij zijn dan allebei wakker. Dat gaat vannacht een keer of 6 zo. We slaan de koffie over en hopen bij de benzinepomp in het dorp iets eetbaars te kunnen kopen. Dan valt ons oog op een caravanetje, langs de kant van de weg, met zitjes ervoor en een bord met “ coffee”. Echt eten verkopen ze niet maar er zijn bananen en koffie ( kan je prima op fietsen). Grappig zo’n tentje, zie je nooit langs de weg hier. De meneer, die bij het caravanetje hoort, vertelt dat zijn vrouw het runt. Hij heeft zijn vrouw geïmporteerd uit China en ze wilde graag wat omhanden hebben. Toen is het idee van het caravanetje ontstaan. We kletsen wat en drinken een slappe bak koffie. In Nieuw Zeeland kon je in ieder gehucht heerlijke koffie krijgen. Wanneer je niet kan zonder goede koffie kunt: Ga niet naar Canada!!!
We gaan op weg en we mogen al snel stijgen. Het is pittig fietsen, maar de omgeving maakt veel goed. Het is warm, vandaag 35 graden. De Canadezen geven aan dat het ook hier, veel te warm is. Of zoals gisteren “jale-house-granny zei:” I am melting down”. De eerste 65 km is regelmatig stijgen, dan een plek waar we kunnen lunchen. De laatste 65 km gaan beter. Vooral veel vals plat naar beneden. Het landschap lijkt steeds meer op Zuid Frankrijk en we zien ook steeds meer boerderijen. Rond kwart over vier zijn we bij ons motel. Veel keus voor avondeten is er niet. We eten in een soort van kantine, tja fietsen is ook go with the flow: wat er is, is er...... ik kijk mijn ogen uit: wat een types die er in het zaaltje zitten, geweldig. Morgen zowaar een hele berg over fietsen en dat bij 37 graden. Wordt Sahara fietsen ;).

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek