Vandaag een fantastische rit gehad, ruim 150 km door natuurgebied gefietst en bijna alleen maar mooie kleine paadjes. Maar vanochtend eerst ontbijten in ons Russische hotel. We zochten naarstig naar het buffet, maar dat was er niet. We kregen ontbijt op een bord geserveerd: broodje, eitje en de warme rijstpap mocht niet ontbreken. Daarna via de boulevard naar de weg richting het schiereiland. Dit schiereiland maar circa een kilometer breed maar is ruim 100 km lang. Halverwege is de grens met Litouwen. Rond kwart over elf waren we bij de grens. Wat een circus wederom. Ik geloof dat we in totaal zo'n 6 slagbomen hebben gehad, met overal mensjes in uniform getraind in nors kijken. Bij het verlaten van de Russische enclave hadden we dit keer een blonde eucalyptische variant. Eerst moest mijn helm af. Desondanks twijfelde ze toch of mijn paspoortfoto wel bij mij hoorde. Sorry maar een helm en zweten is geen weldaad voor je haarcoupe. Hmm ze twijfelde toch wel ernstig . Iet wat zenuwachtig probeer ik mijn kleffe coupe een beetje in model te brengen. Toen ging haar hand omhoog, in de vorm van: STOP. Stop? Hoezo stop? Volgens Marc moest ik mijn hoofd niet bewegen. Pfff vermoeiend. Uiteindelijk moesten alle tassen weer open. Bij de grens met Litouwen kregen we de vraag of we wodka bij ons hadden. Net of je 20 liter mee gaat fietsen, nee dus. We waren drie kwartier bezig geweest aan de grens en toen hadden we ook nog te maken met een uur tijdsverschil ( in Litouwen is het een uur later). Litouwen is ontzettend oké. Vriendelijke mensen, prachtige fietspaden, echt top. Morgen fietsen we Litouwen al weer uit. Ben benieuwd naar Letland.

Geschreven door Marc-en-jeannettes.reisdagboek