Goed uitgerust. Gelukkig weer eens met een open raam geslapen. Het is al bijna half zeven als ik wakker word. Nou ja, hoef ik in ieder geval niet te wachten tot de poort open gaat.

De eerste bar op de kaart is een wijnbar. Niet open uiteraard om acht uur. Ik loop door een mooi stuk bos en moet flink klimmen. Doe lang over de eerste kilometers op een lege maag.

Het duurt wel even voor er een bar is waar ik iets kan eten. Dat wordt in Trasmonte. De meeste andere pelgrims van afgelopen nacht doen de bar ook aan. Lekker simpel. Geen grote borden buiten en gewoon bestellen wat je wilt. Mijn Australische naamgenoot heeft net een omelet met tomaat op.

Ondertussen nog maar vijf kilometer gelopen in 85 minuten. Dat schiet niet op zo maar geeft niet. Het is lekker weer vandaag. Niet heet, de zon komt er net door.

Vlak voor A Ponta Nova kom ik een Amerikaanse vrouw tegen die helemaal lyrisch is over de brug in dat dorp. Het mooiste dat ze zag op haar hele camino. Het is inderdaad een mooie brug maar om nou te zeggen het mooiste, nee. Haar van camino zal wat korter duren dan de mijne, vermoedelijk.

In Negreira maar even een flinke supermarkt ingedoken. Inkopen doen voor de lunch. Waarschijnlijk is er geen bar verderop voor een sandwich. Daarna nog een koffie drinken een terrasje met een jonge Deense pelgrim en een Japanse die in New York woont. We verbazen ons over wat we bij onze drankjes krijgen. Zij wat huzarensalade, doppinda's en chips bij hun biertje, ik een cakeje bij mijn koffie van één euro. Dat was gisteren wel anders in Santiago. Niet extreem duur maar wel Nederlands prijsniveau en zeker geen halve lunch erbij.

Als ik mijn lunch verorberd heb, komt er een te gezette Amerikaan aanzwoegen die buiten heeft geslapen. Heb hem niet gezien maar ben hem waarschijnlijk gepasseerd. En niet in een tent maar onder een legerdekentje. Was erg fris geweest. Dat is zo ongeveer het enige attribuut dat ik nog niet heb gebruikt, het lichtgewicht matje dat ik kocht. Geeft niet, komt vast wel eens van pas.

Daarna is het nog een heel eind naar de herberg waar ik slaap in Santa Mariña. Daar sluit ik me aan bij een Duitstalig groepje. Eerst even horen of de pelgrimsmaaltijd wat is, dat blijkt het geval. Daarna mijn wijn met hen gedeeld. Het was inderdaad goed eten.
Ze zijn allemaal nog maar kort onderweg. Een Oostenrijks stel van in de zeventig is bezig aan hun tweede camino samen. Hij heeft er daarvoor al vier gefietst.

Morgen weer een lange etappe, dus vroeg naar bed en voor het ontbijt vertrekken.

Geschreven door Elly.op.reis