Het lukt me voor het eerst om voor zeven uur weg te zijn. In het donker de zak inpakken is wel speciaal en riskant voor me. Zie ik niet echt goed of er nog iets ligt maar het lijkt goed gegaan.
Onderweg begint het te regenen. Net als het serieus wordt, kom ik langs een oude molen, waar pelgrims mogen schuilen. Ook overnachten trouwens maar er is geen elektriciteit en ook geen warm water. Vinden moderne pelgrims toch wel erg fijn. Niet veel later is er een pauzecafé aan huis met biologische koffie. Zo bijzonder dat ik er even langs ga. Kan gelijk het regenpak weer uit. Ze schenken de beste koffie die ik in weken heb gehad.
Daarna loop ik door tot een paar kilometer voor Saint Jean, mijn eetvoorraad opmaken. Heb ik in Spanje niet meer nodig als het goed is.
Als ik in Saint Jean Pied de Port aankom is alles nog dicht. Dus eerst maar even door de hoofdstraat heengelopen. Veel pelgrims, winkels met prullaria maar ook een goed gesorteerde outdoorwinkel. Blijkt later nog handig voor een van mijn Amerikaanse huisgenoten voor de nacht. Haar rugzak mocht niet ingepakt in het vliegtuig en bij aankomst was de heupgordel naar de Filistijnen.
Om half drie mag ik naar binnen bij Beilari Aterpea, voorheen l’Esprit du Chemin. Ooit gestart en jaren gerund door de mensen die nu le Chemin bij Vezelay runnen. Tegenwoordig wordt die in Saint Jean beheerd door een gedreven Baskisch echtpaar die er echt iets bijzonders van maken. Voor het eten doen we een kennismakingsrondje. Dat duurt wel even met achttien mensen maar niemand vind dat een probleem. Het eten is heerlijk.
Ik deel de kamer met twee Amerikaanse vrouwen waarvan er een werkelijk alles mee heeft wat je maar zou kunnen verzinnen. Ze is een tas aan het pakken die terug gaat en probeert nog van alles aan ons te slijten. Wasknijpers, wegwerp scheermesjes, plakhaken voor als er geen is voor je kleren in de badkamer. Best handig maar gewoon te veel.
Morgen de laatste dag in Frankrijk lopen en vooral de Pyreneeën over. Ben heel benieuwd hoe dat gaat.
Geschreven door Elly.op.reis