Bij het ontbijt zijn er door meneer zelfgebakken wafels. Zonder boter en erg lekker.

Mevrouw pakt haar koormap erbij en vraagt of ik de melodie ken van Scarborough fair en of ik het wil zingen. Ze heeft er nog geen noten van en ik had gezegd dat ik het stuk kende. Oef, dat is lang geleden dat ik zong en dan ook nog op de vroege morgen, maar ik probeer het wel en samen klinkt het best goed. Heel bijzonder.

Na het ontbijt lopen ze een stuk met me mee om de weg te wijzen. Onderweg krijg ik nog een kort college van mevrouw over de geschiedenis van het dorp en omgeving. Ze heeft er een boekje over geschreven.

Een lekker rustige start van deze laatste korte etappe van de Via Campaniensis. Ik had mezelf beloofd het rustig aan te doen na twee lange dagen, dat gaat zo goedkomen.

In la Jarrie, het eerste dorp onderweg, staat een pelgrimsbankje. Tijd voor een korte pauze, jack uit, stokken kunnen weer weg.

En tijdje later een plasstop. Gaat me steeds sneller af. De fleece kan ook uit.

Verderop in een wei een banaan en een reep gegeten. Geen brood kunnen kopen onderweg dus moet er ook niet te lang over doen naar Vezelay. Maar toch even schoenen uit, en onderuit met het hoofd op de rugzak. Relaxt en op wat fluitende vogels na, doodstil.

Op het pad naar de basiliek van Vezelay kom ik een geestelijke tegen die zachtjes zingt. Toch even kijken of ik een dienst kan bijwonen. Kom al in de stemming.

In Vezelay bekijk ik eerst de kerk die echt heel mooi is. Prachtig licht van binnen met een enorm voorportaal. Naar zeggen voor de pelgrims vroeger. Waarschijnlijk stonken ze zo erg dat ze de kerk zelf niet inkwamen.

Daarna naar het pelgrimsbureau voor een mooie stempel in mijn credencial. Ik krijg er koffie aangeboden die ik natuurlijk niet afsla. Terwijl ik daar zit komen er nog twee Nederlandse pelgrims binnen. Ad, net als ik te voet, die zag ik eerder in Reims en Wim, hij doet de tocht op de fiets. Wim vertelt dat hij een prima plek heeft gevonden in de jeugdherberg, iets buiten het dorp. Dat lijkt me wel wat. De andere goedkope adressen in het dorp zijn pas om vier uur open. Dus naar de super iets te eten kopen.

De jeugdherberg bestaat uit een aantal studio's. Prima plek, eigen keuken en douche voor vier mensen en twee stapelbedden. Maar ik heb er een voor me alleen.

Dienst bijwonen maar laten lopen, blijkt in een nieuw aangebouwde kapel te zijn. Niet bijzonder genoeg om nog eens voor naar het dorp te gaan.

Lekker buiten gezeten met een wijntje van de fietsende pelgrim en mijn was in het zonnetje laten drogen.

Geschreven door Elly.op.reis