En toen was het ineens al juni. Gek idee, toen ik vertrok was het nog winter, nu al bijna zomer. En het is nog maar een kilometer of 200 tot Santiago. Benieuwd of mijn schoenen het halen. De hakken en zolen worden rap minder, zag ik gisteravond.

Ik heb heerlijk uitgeslapen. Een buurman snurkte nog toen ik al bijna weg ging. Had ik nu helemaal geen last van. Ik ontbijt met wat yoghurt en brood met abrikozenjam. Klein potje gekocht.

Tegen zeven uur vertrek ik. Ik zoek mijn eigen route de stad uit. Ga niet terug naar het centrum en met een enorme boog erom heen.

Ik loop verder door Cuatrovientos en door Fuentesnuevas. Aan het eind daarvan sluit ik weer aan op de camino, na zo'n drie kilometer. Hoofdwegen zoveel mogelijk vermijdend. Is leuk. Ik zie gewone mensen in gewone woonwijken die hun hondje uitlaten. Ruik bloeiende jasmijn. Heerlijk.

Zie aan het eind van het dorp de eerste pelgrim al weer lopen. In de verte verschijnt het volgende gebergte. Daar zal ik vandaag nog aan moeten beginnen. In Camponaraya wordt het tijd voor koffie. De jonge Duitse pelgrim zit er nog aan zijn ontbijt. Die heeft daar een tijd wakker gelegen, is maar buiten gaan lezen en heeft daarna nog wat geslapen. We lopen samen naar Cacabelos, het volgende dorp, voor nog een koffie. Bij een uiterst vriendelijke barman wordt net een emmer inktvis bezorgd voor de tapas. Ziet er indrukwekkend uit.

Na dit dorp lopen we weer een tijdje langs de weg. Ik sla een kleine omweg over een heuvel over en loop nog wat langer langs de weg. Bij een boomgaard met noten en kersen zijn zitjes gemaakt. Mooie plek voor een vroege lunch met de rest van de jam. Kan het lege potje daar in de vuilcontainer.

Nog een stadje, Villafranca, en dan via de iets langere maar veel mooiere route en bergen in. Het stijgen gaat moeizaam, het is weer behoorlijk warm en het pad is best steil. Eenmaal boven blijft het kilometers lang redelijk vlak met mooie​ uitzichten. Mooi landschap weer vandaag. Tijd voor weer een pauze met een appel en nectarine. Die eet ik bijna elke dag wel. Altijd lekker sappig hier, net als de sinaasappels.

Als ik weer gestart ben voor het laatste stuk, haalt een van de andere Duitsers die ik al vaker trof me in. Ik krijg een compliment dat ik deze route volg die als moeilijk bekend staat. Ach, liever een beetje klimmen dan de vlakke Meseta.

De berg af naar Trabadelo gaat gelukkig een stuk makkelijker dan omhoog. Is ook best steil maar wel een normaal pad, geen losse stenen. Ik loop gelijk door naar de gemeentelijke herberg. Aanmelden kan bij de bar beneden. Handig voor een drankje. De herberg staat goed bekend en heeft aparte slaapkamers voor mannen en vrouwen. Scheelt vast met snurken vannacht.

Geschreven door Elly.op.reis