Even vooraf. Ik krijg soms reacties dat mensen lang geen bericht hebben gehad. Dat klopt wel. Als ik geen tijd heb en of geen internet, maak ik alleen een dag aan met de locatie om die in de route te kunnen zien. Verhaal komt dan later en soms niet. Dan laat ik geen mail sturen.

Geen ontbijt hier. Je kunt een koffie of thee uit de automaat kopen. Laat maar. De eigenaar van Albergue San Nicolás is puur zakelijk. Laat zich niet zien in de ochtend. Wasmachine en droger zijn er maar tegen flinke extra betaling.

Door de regen van de laatste dagen, die gelukkig na de wandeling valt, is het wel erg glad her en der. De Chileense die me net inhaalde, glijdt vlak daarna behoorlijk uit op een stenen pad. Die zijn toch al niet fijn. Ik loop liever niet op aaneengesloten stenen. Kan het water niet weg hè.

Ik koop na een paar kilometer een koffie met een zoet broodje. Voor een tortilla of brood met ham is het mij nog te vroeg.

Verderop mis ik een aanduiding voor een kapel. Lijkt nu alleen een omweg voor een herberg. Jammer want de kapel was wel de moeite waard, hoor ik later.

Het pad verderop is van leem, en dus heb ik al snel een extra kilo onder mijn zolen hangen.

Als ik Pamplona of Iruna het Baskisch, nader, en in een voorstad mijn stokken wil opbinden, zie ik dat van de linker de complete onderkant ontbreekt, inclusief metalen punt dus. Flink balen. Ik ben een paar keer blijven hangen met de stok in bestrating maar heb er niets van gemerkt. Ben benieuwd of ik die kan laten vervangen als ik terug ben. Denk dat ik het hier wel met een stok red.

Als we de oude stad van Pamplona binnen lopen, krijg ik een hug van de Amerikaanse Mexicaan waar ik gisteren mee over mijn leven na de Camino sprak en hij wenst me good luck. Zo spontaan midden op straat. Mooi zo'n gebaar.

Als ik koffie drink hoor ik ineens opera galmen. Op het bordes van ik vermoed het oude gemeentehuis op het Plaza de Navarria staan ze te zingen. Botellón heet zo'n culturele uitspatting die in de weekenden plaats vinden. Daar mag bij uitzondering ook op straat bij gedronken worden. Ook lopen er mensen in klederdracht in de straten die muziek maken. Een soort processie ter ere van de herderskinderen van Fatima die vandaag 100 jaar geleden haar eerste Mariaverschijning had. Een erg levendige stad.

Ik lunch in een park. Er komen een paar Nederlanders met tattoos langs met het soort honden waar ik liever voor omloop. Deze mannen zijn echter poeslief en wensen me een goede tocht. Even later staat er een vrouw voor me. Bettine? Nee, ben ik niet. Ook een Nederlandse pelgrim die blijkbaar op me lijkt. Als ik haar ontmoet, krijgt ze de groeten van Ruth, die moet helaas terug naar huis.

Ik loop daarna door naar het eerstvolgende dorp, Cizur Menor. Heb het wel weer gehad met de drukte in de grote stad. Daar slaap ik in een herberg van de Malteser orde, oftewel de Albergue de Peregrinos da Soberana Ordem de Malta. Dat levert in ieder geval een mooi knalrood stempel van het welbekende kruis op.

Morgen maar weer zien hoe ver ik kom richting Puenta la Reina.

Geschreven door Elly.op.reis