Heerlijk geslapen in een ruim tweepersoons bed. Al vroeg wakker. Ontbeten met een enorme kom zwarte koffie (tja, moet je maar koffie met melk drinken), een paar cracottes en nog een snee van de tulband van gisteravond. Kreeg ik voor onderweg ook nog wat van mee, en een opgepiept half stokbrood. Beleg hoefde ik niet. Nog wat Saint Moret over, kuipjes blijven prima met deze frisse temperatuur.

Hartelijk afscheid genomen van mevrouw en ze wilde er echt niets voor hebben. Misschien had ik gewoon ergens een tientje moeten laten liggen, voel me toch wel bezwaard zo. Maar goed, ben vertrokken en was om 8 uur al op pad.

Na anderhalf uur lopen moest die koffie er natuurlijk weer uit. Nog niet zo makkelijk op al die open vlaktes met op elk veld wel een boer aan het werk. En anders komt er wel een koppel wielrenners langs. Maar gelukkig is er in de verte een bosje. Helaas op de wind, geen plek om echt pauze te houden. De voor vandaag beloofde 18 graden is nog ver weg.

Het is tijd voor de voorjaarsschoonmaak. Kerstbomen, matrassen van alles komt er voorbij rijden als ik na 12 km. in Basancourt een echte pauze hou. Gisteren nog even gedacht om dat erbij te lopen. Had ik niet gehaald. Al ging lopen gisteren veel lichter dan vandaag. Ga aan de tulband en het sap van mevrouw.

Ik heb nog een kleine 18 kilometer voor de boeg tot Reims. Moet lukken. Voor de volgende pauze had ik een bosje in gedachten tot kilometers ver al zichtbaar was. Niet dat het nu warm was maar wel lekker om uit de schrale wind te kunnen zitten. Beter een keer wel in het routeboekje kunnen kijken. Het bosje herbergt een kartbaan tegenwoordig. Heel jammer, want een pokke herrie, ook een halve kilometer verder nog.

Hier kun je de torens van de Notre Dame van Reims al goed zien, al is het nog een kleine 10 kilometer lopen. Dat komt ook doordat het een oude heerbaan is uit de Romeinse tijd. Lekker recht dus en het omringende land is nog kaal. Niet de eerste keer dat ik daar stukken van loop.

In Bethany, een voorstad van Reims, wil iedereen naar het tuincentrum. Niet alleen de ruime parkeerplaats, de hele weg ernaartoe staat vol.

Na 30,1 kilometer ben ik eindelijk bij de kathedraal. Vriendelijke mevrouw van de vrijwilligersclub geeft me een stempel voor in mijn pelgrimspaspoort en dringt erop aan dat ik ter plekke bel met een onderdakadres. Als dat niet lukt (eerste adres is vol) houdt mijn telefoon het voor gezien. Dan belt mevrouw zelf wel even.

Ik mag naar Saint Sixte. Voor twee nachten. Even een dag rust mag wel na twee weken lopen. Kunnen voeten en schoenen ook wat rusten. Reims lijkt een mooie stad om wat beter te bekijken.

In de kathedraal een Nederlands meisje ontmoet. Ze is met een Duitse vriend op stap. Ze slapen in een tentje. Dapper hoor! Eenmaal weer buiten na een rondje door de imposante kerk, ontmoet ik een Nederlandse man. Stuur hem gauw naar binnen, hij heeft ook nog geen onderdak en mevrouw zit er nog wel even en helpt graag. Lopen doet ze de camino niet meer maar dit kan ze nog doen met haar 80 jaar.

Zo meteen eerst wat te eten zien te scoren. Zin in frietjes​. Nog niet gegeten in deze twee weken. Niet gelukt, bij alle restaurants zitten mensen nog buiten aan de koffie of pils. Mij te koud. Dan maar een pizza.

Morgen de WiFi-code van Saint Sixte zien te ontfutselen.

Geschreven door Elly.op.reis