De schoenen zijn half droog, de kleren allemaal goed opgedroogd. Maar er komt nog meer. Onderweg wordt het eerst vreselijk donker. Bij de eerste druppels het pak maar aangetrokken. Loop nog weer even terug naar de boom waar ik het pak aantrok om te schuilen want de regen verandert in hagel. Koud en pijnlijk.

In La Reole lijkt niets te doen. Alleen beneden aan de rivier de Garonne is een brocante/plantenmarkt. Eens kijken of ik daar nog iets te eten kan scoren zodat ik vanavond zeker genoeg heb aan de noedels die ik kocht met wat brood en fruit. Want kan verder niets kopen op 1 mei.

Er komt iemand op me aflopen. Zelfs in regenpak blijkbaar nog herkenbaar als pelgrim. Hij is tien keer geweest, de laatste keer naar Rome. Hij wenst me een goede weg en zegt dat ik zeker wat moet eten bij het stalletje waar ik inderdaad al op af kwam. Ze hebben daar worst van de grill met een stuk stokbrood en friet. Met een blikje ice tea vormt dat een prima maagvulling.

De brug over de Garonne is hoog en erg winderig. Geen fijne combi met de dreigende buien.

Het laatste stuk is saai. Plat en kaal. Net de mindere stukken van ons rivierengebied​.

De molen van Piis waar ik mag slapen is geweldig. Enorm groot vierkant gebouw. Ik ben er helemaal alleen. Wat een rust. En wat een verschil met het kleine hokje dat ik gisteren met vier mannen moest delen. Hier minstens zes bedden op een rij. Voel me met Sneeuwwitje in afwachting van de dwergen.

De mevrouw die de sleuteloverdracht deed, kwam nog even terug om de komst van nog een pelgrim aan te kondigen. Die had haar nummer niet. Niet meer gezien. Logisch ook wel. Ligt erg afgelegen. Zou er ook niet op de bonnefooi heen gaan.

Het enorme gebouw heeft wel een nadeel. Niet te verwarmen. Verwarming is er dan ook alleen in de badkamer, en nog een kleintje bij een bed. Daar zet ik mijn schoenen maar voor op een stoel. Hopelijk zijn die dan morgen droog.

Ik slaap heerlijk.

Geschreven door Elly.op.reis