Gisteravond nog tot laat met een jonge Duitser (21 jaar) zitten praten. Hij is van huis vertrokken, uit Freiburg, en was blij iemand tegen te komen die ook het liefst alleen loopt, onder meer om ergens over na te kunnen denken. Veel jonge mensen lopen, drinken en eten het liefst samen. Dan komt er inderdaad niet veel van nadenken. Hij had besloten om tegen de schemering te vertrekken en de hele nacht door te lopen. Heel bijzonder.

Ik kon maar moeilijk in slaap komen. Uiteindelijk toch wat geslapen want volgens mijn snurkende buurman had hij mij ook nog aangesloten omdat ik snurkte. Niets van gemerkt. Ja, weer wakker geworden neem ik aan.

Om half vijf lukt het echt niet meer en als ik de eerste pelgrim hoor rommelen, sta ik ook op. Om kwart voor zes ga ik op pad, uitgewuifd door de klepperende ooievaars die wel vijf nesten hebben op de kerktoren. Voorzichtig want nog maar net aan het schemeren. Altijd een heel verschil met Nederland, daar duurt de schemering veel langer.

Het eerste stuk is wondermooi. Vooral de geluiden dan, het beeld moet je erbij denken. Langs een kanaal. Een prachtig concert van vogels en kikkers. Jammer alleen van die koekoek weer. In Fromista is er koffie. Een dorp verder, in Población de Campos, neem ik er nog maar een.

Daarna is het kiezen voor de officiële route die over een keurig aangelegd maar oh zo saai pad pad langs een grote weg gaat. Het alternatief is de oude route. Die vervolgt langs een watertje en is nog geen kilometer langer. Geen moeilijke keuze. Halverwege leiden de pijlen toch weer naar de grote weg. Later blijkt dat ik rechtdoor had gekund. Jammer want de zogenaamde pelgrimssnelweg is echt supersaai en zonder enige schaduw.

In Villalcázar de Sirga nog maar een glas limonade besteld met een stuk abrikozenkaart. Smaakte uitstekend. Dan het laatste stuk tot Carrión de los Condes.

Daar lukt het zowaar een kamer te bemachtigen in het klooster van Santa Clara. Ik moet eerst maar gaan zitten terwijl de gasten voor mij hun kamer krijgen. Dan krijg ik een ook een uitgebreide uitleg en mag de deur dicht. Heerlijk. Lang geleden dat ik een kamer voor me alleen had. Was ik echt aan toe. Ook nog met eigen badkamer, inclusief zitbad en een vliegtuigsetje toiletspullen. Komt goed uit, werd wel eens tijd voor een nieuwe tandenborstel. Een de shampoo gaat ook hard sinds ik het wasmiddel achterliet in het vorige klooster waar ik op de grond moest slapen Het bad is weliswaar zonder stop maar dan komt de meegebrachte universele stop weer van pas.

Na het bad is het tijd voor de was, wat brood en dan een echte siësta. Luiken dicht en even plat. Het lukt ook nog om een tukje te doen. Daar knapt een mens van op.

Morgen staat ons een kaal stuk te wachten, dus op naar de supermarkt voor wat proviand. Er is zowaar een echte super hier, met ruime keuze ook in vers fruit. Voor de verandering een maaltijdsalade gekocht. Met wat brood een welkome variatie op de gemiddelde pelgrimsmaaltijd. Yoghurt na en fruit en dan maar eens het stadje in.

In een van pelgrimswinkels toch maar een grotere zonnehoed gekocht. We lopen de laatste dagen naar het noordwesten en mijn schouders zijn ondanks buff en zonnehoedje toch verbrand.

Heb daarna voor mezelf een oploskoffie gemaakt en die op de binnenplaats opgedronken terwijl ik dit verhaal zit te typen. Nu maar naar bed. Het is nog bloedheet maar binnen is het lekker koel door de dikke muren. Dan kan ik weer vroeg op pad.

Nog even nagekeken, de molen in Piis op 2 mei was de laatste keer dat ik alleen sliep. Werd echt tijd.

Geschreven door Elly.op.reis