De broeders van Leffe weten wat een pelgrim nodig heeft na een hele dag lopen. Lekker hete pasta met tomatensaus. En ook nog een punt warme quiche. Boterham die ik al gesmeerd had maar bewaard voor vandaag.

Op weg terug naar mijn kamer een afslag te vroeg genomen. Het licht ging overal vanzelf aan maar in de schuur moest ik toch echt het lampje van mijn telefoon erbij pakken.

Ook de kleinere​ kamer was niet echt warm te krijgen maar met twee dekens over mijn dunne slaapzak heerlijk geslapen.

's Ochtends​ door een omleiding even van de Maas af Dinant in. Geld opgenomen. Twee mannen met reuze rugzakken blijken gewoon boodschappen te gaan doen. Had ik achteraf misschien ook moeten doen want er is niets te koop verderop. Een van beide heeft zijn kat mee, die zit mooi rond te kijken bovenop de rugzak.

Ze hebben iets met muziek in Dinant, vooral met de sax. Overal beelden van saxofoons. Grappig gezicht.

De enige plaats tot nu toe waarvan ik me herinner er eerder geweest te zijn. Door de rots Bayard (Beiaard) ten zuiden van de stad. Volgens de legende konden de vier Heemskinderen op hun vlucht door de Ardennen niet verder bij de naaldvormige rots. Er omheen ging niet door het hoogwater in de Maas. Hun paard Beiaard nam een aanloop en zette zich met een hoefslag af tegen de rots om te springen. In de zuidkant van de rots is nog steeds zijn hoefafdruk te zien.

Onmiskenbaar de betere route langs de Maas vandaag. Het betonfietspad is eindelijk over. In plaats daarvan mooie bospaden. Veel mensen op pad vandaag. Wandelaars, klimmers, zondag hé.

Voor het eerst een stukje met een stok gelopen. Glibberige afdaling, altijd fijn voor de zekerheid.

Mevrouw met hond plukt beerlook, oftewel daslook. Enorm veld vol staat ervan. Maakt ze soep van. Met nog iets dat prikt, geen brandnetel, wat wel, komen we niet uit.

Mooiste route vandaag tot nu toe. Bospaden. vooral. Tot de laatste 9 kilometer. Dat is langs een drukke weg Givet in, dat in Frankrijk ligt. Even een uitstapje, kleine inham in Wallonië. Morgen nog een dag België.

Had de beheerder van de parochie-refuge niet te pakken gekregen. Er zit geen bel. Terwijl ik het inlichtingennummer intyp op mijn telefoon, komt hij naar buiten met zijn twee dochtertjes. Sint Jacob is met mij.*

Ook hier weer de enige pelgrim. Ik kan er zelfs koken, maar ja, had geen zin in de hele dag nog meer te dragen en nu zijn de winkels dicht.

Meeste restaurants ook trouwens. Gelukkig is er nog een brasserie open. De kok is vrij maar de eigenaar kan wel lasagne serveren, lees opwarmen. Maakt niet uit, het is warm en prima te eten.

Vanavond weer een vooraf van Netflix gedownloade aflevering van House gekeken op mijn tablet. Leuk dat dat werkt.

*Achteraf hoor ik van een andere pelgrim dat monsieur Colin, de beheerder van de refuge, ernstig ziek is. Vandaar dat de telefoon niet werd beantwoord. De man die de honneurs waarneemt, is een vluchteling die er mag wonen met zijn gezin.

Geschreven door Elly.op.reis